24. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Marka 8, 27-35

Pod Cezareą Jezus zadaje uczniom pytanie, za kogo uważają Go ludzie. Tym pytaniem chce uzewnętrznić myśli nurtujące uczniów.

Sonduje również, w jakich kategoriach jest odbierany. Słuchacze Jezusa widzą w Nim proroka na miarę Jana Chrzciciela, Eliasza czy Jeremiasza, człowieka, który przyszedł w imię Boże. To samo pytanie stawia Jezus uczniom. Chce poprzez nie wyjaśnić istotę wzajemnych relacji. Pragnie, by przeszli z relacji poznania do głębszej relacji zażyłości, bliskości, przyjaźni.

Na pytanie Jezusa odpowiada Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. W Starym Testamencie Bóg określa swoje imię: Jestem, który jestem (Wj 3, 14). Również Jezus mówi o sobie: Ja jestem (np. J 18, 5). Święta Katarzyna Sieneńska zapytała Boga podczas modlitwy: Kim jestem, Panie? I usłyszała odpowiedź: Jesteś tą, która nie jest. Jestem Tym, który jest.

Dla Piotra Jezus jest Mesjaszem (Chrystusem), napełnionym Duchem Świętym, całkowicie przesiąkniętym boskością, świętością Boga. Jest Synem Bożym, Pierworodnym i Jedynym. Jest Synem przez zrodzenie. My jesteśmy synami przez przybranie, przez relacje z Jezusem. Słowa Piotra są wyznaniem wiary w Trójcę Świętą. Piotr wyznaje w Jezusie pośrednio obecność Ojca i Ducha Świętego.

Pytanie postawione przez Jezusa uczniom jest skierowane również do nas, do mnie: Kim jestem dla ciebie? Jest to pytanie bardzo osobiste, na które można odpowiedzieć tylko w kontekście własnego doświadczenia, własnej historii życia. Zechciejmy odpowiedzieć sobie na nie szczerze, nawet, gdybyśmy musieli stwierdzić, że tak naprawdę Jezus nie ma w naszym życiu większego znaczenia. Szczerość i przejrzystość wewnętrzna może być pierwszym krokiem w zbliżeniu do Jezusa.