Modlitwa za kapłanów obejmuje świat

Jesteśmy pielgrzymami na ziemi. Dla nas, chrześcijan, ta pielgrzymka stała się darem i zadaniem, aby idąc za Panem Jezusem, w mocy Ducha Świętego dojść do domu Boga Ojca. Pielgrzymując, począwszy od momentu poczęcia, aż do aktualnej chwili swojego życia, każdy z nas doświadcza i niesie z sobą rożne zranienia lub skutki własnych bądź cudzych grzechów.

Często właśnie to jest powodem zamknięcia się na Miłość i Miłosierdzie, jakimi Bóg chce nas obdarzyć. Wierzymy, że dla Boga nie ma więzów czasu ni przestrzeni. Bóg może wejść w przeszłość człowieka i uleczyć skutki zranień, złych relacji, grzechów. Szczególnie dokonuje się to w sakramencie ołtarza.

Wychodząc od tych prawd, zrodziła się w diecezji tarnowskiej, w Roku Kapłańskim (19 VI 2009 – 11 VI 2010), idea modlitwy za kapłanów nazwana Krucjatą Eucharystyczną. Inicjatorem Krucjaty była Szkoła Nowej Ewangelizacji im. św. Kingi z Nowego Sącza. Rozpoczęła się ona z błogosławieństwem biskupa ordynariusza w listopadzie 2009 r., a zakończyła 25 sierpnia 2010 r., kiedy to Piesza Pielgrzymka Tarnowska przybyła na Jasną Gorę. Dzieło Krucjaty Eucharystycznej zostało złożone jako dar na ołtarzu. Złożyliśmy tam 1893 „omodlonych” kapłanów. W ich intencjach ofiarowano 100 675 Eucharystii jako wyraz wdzięczności za obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie oraz za dar kapłaństwa.

To dzieło rozpoczęte w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu rozprzestrzenia się dalej. Grupa osób ze Szkoły Nowej Ewangelizacji zawiozła Krucjatę do seminarium tarnowskiego, wielu zgromadzeń zakonnych, do parafii, a także na szlak Pielgrzymki Tarnowskiej. Obecnie w wielu miejscach Polski i świata trwa modlitwa za kapłanów prowadzona w ten właśnie sposób. Deklaracje pobrały i zapewniły o krzewieniu idei Krucjaty Eucharystycznej osoby z Warszawy, Częstochowy, Poznania, Stanów Zjednoczonych i Grecji.

Na czym polega idea Krucjaty?

Krucjata kierowana jest do każdego! Mottem są słowa św. Pawła: W każdym położeniu dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was (1 Tes 5, 18). Jest to dar wdzięczności za każdą posługę sakramentalną w życiu człowieka. Nie ograniczamy jej tylko do kapłanów. Trzeba rozbudzenia eucharystycznego zdumienia i zachwytu nad tą Tajemnicą, która najwięcej mówi o Bogu i pozwala nam być tak blisko Niego!

Życie ludzkie wymaga omodlenia. Szczytem modlitwy jest Eucharystia! To uczta słowa Bożego i Ciała Pańskiego. Pokarm na życie. Idzie o to, by oddać wszystko w ręce Pana! Skupiając się na danej osobie, naszą modlitwą otaczamy ją od chwili poczęcia (ofiarując za nią pierwszą Eucharystię), w której powstał człowiek w swej integralności. Drugą jest Eucharystia za okres prenatalny, czyli 9 miesięcy pod sercem mamy. Następnie rok za rokiem powierzamy Bogu osobę i to, co się wtedy w jej życiu działo. Otwartość na Ducha Pańskiego sprawia, że współodczuwamy, bo jesteśmy jedną rodziną. Ofiarujemy zatem tyle Eucharystii z Komunią św., ile lat ma osoba (plus dodatkowe 2 za początki jej życia).

Każdy dzień, ten łatwy i ten pogmatwany, zostaje otoczony łaską Bożą. Wiemy, że przeszłość ma wpływ na teraźniejszość. U Boga nie ma pojęcia czasu, dlatego modląc się „dziś” za przeszłość, wiemy, że Bóg o tym wiedział już „wczoraj”. Pozwólmy, aby ofiara Jego Ciała i Krwi obmyła kroki historii, zaułki wydarzeń naszych dróg.

Rozchodzące się kręgi

Krucjata Eucharystyczna przybiera nowe formy. W 2010 r. dotarła ona do Aten i trafiła na podatny grunt. Zaczęło się od modlitwy za miejscowego biskupa i kapłanów. Podjęto też modlitwę za rodziny. Wielu zainteresowało się tym doświadczeniem i poruszyło temat modlitwy za miasto. Zapalnikiem stało się ogłoszenie daty beatyfikacji Jana Pawła II. Jako pierwszy krok przygotowania do niej, postanowiono wejść na drogę oczyszczenia i ofiarować Ojcu Niebieskiemu 1000 Eucharystii jako przebłaganie i wynagrodzenie za grzechy nasze i całego świata. Odczuliśmy, że ta ofiara połączyła nasze pragnienia modlitwy za Ateny.

To jest jedna z form wznoszenia modlitwy uwielbienia, dziękczynienia, prośby czy przeproszenia. Gdy spotyka nas trudna sytuacja, ofiarujmy ją Bogu Ojcu w Eucharystii. Bóg przyjmuje nasze modlitwy i wie, że nędzni jesteśmy, że nic nie możemy Mu ofiarować, ale oddajemy to, co najcenniejsze: Jezusa Chrystusa. Czy taka Ofiara miałaby być nieprzyjęta przez Boga?

Zapraszamy do włączenia się w to dzieło dziękczynne Panu Bogu za Jego prawdziwą obecność w sakramentach! Włączmy się też w dzieło ekspiacji złączeni w ofierze Jezusa Chrystusa, która dokonuje się w sakramencie Eucharystii.

Praktyczne uwagi

Podjęcie Krucjaty zakłada pełne uczestnictwo w Eucharystii, czyli przyjęcie Komunii św. Eucharystia ma nieskończoną moc. Choćbyśmy złożyli na ołtarzu Pańskim wszystkie intencje świata, to i tak byłoby jeszcze wiele miejsca. Bóg zamknął się w Okruchu, w którym jest miejsce dla każdego i na wszystko.

Intencja za kapłana czy inną osobę nie musi być moją główną intencją Mszy św., ale Komunię św. przyjmuję w tej właśnie intencji. Warto wcześniej przyjść na Eucharystię, by wzbudzić intencję, by powierzyć kolejny rok życia! Modlę się za kapłana czy inną osobę i wypowiadam w czasie Eucharystii słowa modlitwy: Panie Jezu, wejdź w mocy Ducha Świętego w ten rok. Dla Ciebie nie ma czasu ani przestrzeni, uzdrów, uwolnij, błogosław każdy przeżyty dzień i każdą noc, oraz każde wydarzenie, wszystko przemieniaj w dobro. Uwielbiam Cię, Jezu, jedyny Zbawicielu, najlepszy Lekarzu i Panie, Tobie chwała i cześć, i błogosławieństwo.