1.
Do Jezusa, do Betlejem spieszą polskie dzieci.
W sercach budzą się nadzieje, w oczach radość świeci.

Bo tam czeka ich Dziecina i Najświętsza Panna.
Piękna, jasna i niewinna jak zorza poranna.

A więc biegną do stajenki, choć droga daleka.
By powitać w tej Dziecinie Boga i człowieka.

2.
Gdy przybyli do stajenki i stanęli w koło,
Dla Jezusa i Panienki śpiewali wesoło.

Krakowiaczek z Krakowianką kółeczkami dzwonią,
A Góralik z Góraleczką „gonionego gonią”.

Łowiczanki z Księżakami tańczą kujawiaka,
Ślązak tańczy ze Ślązaczką, wywija trojaka.

3.
Aż Maryja wraz z Józefem biorą się pod boki,
Takie na nich polskie tańce rzuciły uroki,

A Dzieciątko we żłóbeczku z nimi się raduje,
Bo choć z rodu Abrahama, też po polsku czuje.

I my z nimi zaśpiewamy radosnymi głosy,
Niech kolęda polska nutą leci pod niebiosy!