2. Niedziela zwykła
Ewangelia: J 2, 1-12

Na weselu w Kanie Galilejskiej jest Maryja z Jezusem, są Jego uczniowie. Jest ludzka radość i jest smutek wynikający z niezręcznej sytuacji – braku wina. W Kanie jest też pierwszy znak – cud Jezusa, niejako wymuszony przez Maryję. Typowy obraz naszego życia. Nasza Kana to codzienne drobne przyjemności, radości, wesela, ale również trud, braki, smutek, cierpienie. W naszej Kanie jest Jezus i Maryja.

Co chce nam dziś powiedzieć Maryja? Zapewne to samo, co powiedziała sługom: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn. Maryja nie mówi nic od siebie. Ona tylko kieruje nasz wzrok na Jezusa. Bezgranicznie ufa swemu Synowi, choć Jezus nie od razu czyni cud, a nawet jakby odmawia. Wiara Maryi „wymusza” cud.

W życiu duchowym, modlitewnym ważna jest wiara i cierpliwość. One niejako przymuszają Pana Boga do działania. W codzienności niejednokrotnie doświadczamy trudności, pustki, niezrozumienia Boga, Jego woli, drogi, jaką nas prowadzi. W takich chwilach łatwo przychodzi zwątpienie, pokusa niewiary. Maryja też nie rozumie Jezusa, a jednak ufa Mu, wierzy, czeka cierpliwie i otrzymuje to, czego pragnie. W relacjach z Bogiem, z Jezusem nie jest najważniejsze poznanie, zrozumienie. Najważniejsza jest cierpliwość w wierze. Gdy zaufamy Jezusowi do końca, to z czasem, nawet w najtrudniejszych chwilach ześle światło, a wtedy poznamy i zrozumiemy.

A co mówi Jezus? Napełnijcie stągwie wodą. Jesteśmy stągwiami. Gdy napełnimy je wodą, On dokona cudu przemiany w wino. Ojcowie Kościoła interpretują kamienne stągwie jako symbol pobożności tradycyjnej, skostniałej, rygorystycznej. Wino zaś jest symbolem Ewangelii, wiary świadomej, głębokiej, radosnej, opartej na miłości. Takie „wino miłości” jest zapowiedzią uczty wiecznej.

Czy odkrywam w moim życiu troskliwą, czuwającą, dyskretną obecność Maryi Matki? Czy moje zaufanie Bogu trwa dłużej niż niecierpliwość serca? Czy moje życie ma „smak dobrego wina”?