Prawdziwy kult świętych polega nie tyle na wielorakości aktów zewnętrznych, ile raczej na nasileniu naszej czynnej miłości, poprzez którą szukamy, dla większego dobra naszego oraz dobra Kościoła, zarówno przykładu w życiu Świętych, jak i uczestnictwa w ich wspólnocie oraz pomocy w ich wstawiennictwie. (…) Ich przeto troska braterska wspomaga wydatnie słabość naszą (KK 51, 49).

Jest, a raczej było, w Ziemi Świętej takie miejsce, w porównaniu z innymi niezwykle małe, które rozpowszechniło się na cały świat. Miejsce to wspomina liturgia Kościoła dwa razy w ciągu roku.

Odpowiedzią na wszystkie niepokoje ludzi współczesnych, tak samo jak i dawniejszych, i przyszłych, jest Jezus ukrzyżowany, Ten, który umarł i zmartwychwstał. Jego Serce jest ratunkiem! Serce otwarte niegdyś włócznią żołnierza pozostanie otwarte na wieki, aby rozlewać na wszystkich i na każdego z nadmiarów swojej gorącej miłości!

Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu w innym [miejscu] mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili (J 19, 33-37).

1. Kontemplować przebite Serce Jezusa

Ojciec Święty postanowił, aby 3. Niedziela zwykła była obchodzona w całym Kościele jako Niedziela Słowa Bożego. Czytamy o tym w liście apostolskim w formie Motu Proprio Aperuit illis.