Zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią to wydarzenie naprawdę szczególnego rodzaju, nie jest to „wydarzenie jedno z wielu” Od pozostałych faktów naszej historii różni się zwłaszcza tym, że jest „widzialne” tylko oczyma wiary – a ponieważ wiara także wszystkie rzeczy Boże widzi teraz jedynie po części i jakby w zwierciadle, musi być w mrokach naszego życia wspierana cierpliwością, wytrwałością nadziei.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony… Z ciebie moc płynie i męstwo, w tobie jest nasze zwycięstwo…

Wciąż na nowo bardzo potrzebujemy pocieszania. Ciągle nam bowiem nie wychodzi życie, popełniamy te same błędy, raz po raz nie wychodzą nam relacje z innymi ludźmi, a sprawy idą w złym kierunku. Bardzo często popadamy w smutek. Na różne sposoby – nieraz bardzo rozpaczliwe, nałogowe – poszukujemy pocieszenia. Nawet w życiu duchowym można czasem zatracić się w szukaniu pocieszenia, które ma płytki, powierzchowny, egoistyczny charakter i niewiele wspólnego z wiarą.

Jednym z najpiękniejszych utworów średniowiecznej liryki religijnej są Żale Matki Boskiej pod krzyżem. Tekst rękopisu pochodzi z lat siedemdziesiątych XV wieku, a znaleziony został w bibliotece benedyktyńskiego klasztoru Świętego Krzyża; stąd inna jeszcze jego nazwa: Lament świętokrzyski. Utwór ten reprezentuje gatunek wypowiedzi lamentacyjnej, tzw. żalu, skargi. Bolejąca Matka stojąca pod krzyżem swego Syna to motyw upowszechniony w sztuce i literaturze europejskiej, zwłaszcza za sprawą głośnej łacińskiej pieśni z XIII wieku Stabat Mater Dolorosa… Przypuszcza się, że utwór ten mógł być w przeszłości częścią wielkopiątkowego misterium.

Obrazy Bożego Serca były i są w naszych domach i świątyniach, pomagają w skupieniu modlitewnym, zdobiąc przestrzeń sakralną.