Człowiek Kościoła jako członek Ciała, niezależnie od pełnionej w nim funkcji, pozostaje wrażliwy na wszystko, co rani inne członki. Boli go wszystko to, co paraliżuje, obciąża i niszczy całe Ciało. Z jednej strony, nie mógłby zgodzić się na odłączenie od tego Ciała, a z drugiej, nie jest w stanie zdobyć się wobec niego na obojętność.

Zjednoczony z ludźmi

Poczęcie się i narodzenie Jezusa Chrystusa, Jego wcielenie, jest wydarzeniem, którego nie można pominąć w refleksji nad sensem i celem własnego życia. Ten fakt zmienia bieg historii całej ludzkości i każdego człowieka.

Pan Jezus bardzo dobrze zna człowieka i doskonale wie, jakie spustoszenie w jego sercu zrobiła pycha, dlatego w modlitwie, którą nam zaproponował, zawarł słowa prośby skierowanej do Boga: I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili (Mt 6, 12). Każdy człowiek jest wewnętrznie „zraniony”, obciążony grzechem pychy.

Cerro de los Ángeles – Wzgórze Aniołów – to geograficzny środek Półwyspu Iberyjskiego. Znajduje się tam widoczny z daleka dziewięciometrowy posąg Chrystusa. Dnia 30 V 1919 r. król Alfons XIII poświęcił Hiszpanię Sercu Jezusa.

Od wielu lat w jezuickiej bazylice w Krakowie w pierwsze piątki miesiąca w nocy odbywają się czuwania. Modląc się w czasie, gdy miasto śpi, poznajemy wartość modlitwy, która wycisza serca, oczyszcza z niepotrzebnych emocji i nadmiaru trosk, uczy zawierzenia Bogu.