Człowiekowi nakazano obrócić się w proch. Ale być prochem w ręku Boga Żywego to wielka kariera. (Piotr Rostworowski)

Mamy szczęście żyć i mieszkać w mieście, w którym historia cicho, acz nieustannie towarzyszy teraźniejszości. Przebiegamy po ulicach Krakowa, mijamy wspaniałe kościelne budowle, podziwiamy ich bogate i piękne wnętrza, ale czy myślimy o tym, że tymi samymi uliczkami kiedyś przechodzili ludzie, którzy swoim bogobojnym życiem zasłużyli nie tylko na miano błogosławionych czy świętych, ale również na to, aby pamięć o nich przetrwała i żyła także wśród współczesnych pokoleń? Nasuwają się tutaj słowa o. Norberta Golichowskiego, który w 1898 r. przy okazji 400.

Nie chciała być zakonnicą, nie chciała nosić habitu, nie chciała rezygnować z życia rodzinnego, chciała mieć męża i dzieci. Dziś jest felicjanką. Pan Bóg posłał ją do Estonii, by tam głosiła Ewangelię.

Ci, którzy poszukują urokliwych miejsc na spacery, ci, którzy pragną wyciszenia się, a już na pewno ci, którzy usiłują zaczerpnąć coś z duchowości chrześcijańskiej, znajdą dla siebie takie miejsce w pobliżu Krakowa. Jest nim Czerna.

Jan urodził się w 1414 roku w Dukli na ziemi krośnieńskiej. Od wczesnej młodości odczuwał w sobie wielki głód Boga i pragnienie modlitwy. Już jako młodzieniec zamieszkał w pustelni przez siebie zbudowanej w lasach pod Górą Cergową, oddając się kontemplacji i umartwieniom.