Św. Ignacy doceniał wagę studiów teologicznych dla owocnego wypełniania głównej misji Kościoła, jaką jest głoszenie Ewangelii. Dlatego zalecał zgłębianie pism Ojców Kościoła, takich jak św. Hieronim, św. Augustyn czy św. Grzegorz. Właśnie oni przyczynili się do wyrażenia głębi tajemnicy Boga, ukazując przemieniające działanie Jego łaski w życiu chrześcijanina.

Kościół jest naszą świętą siedzibą, większą niż wszechświat, właśnie w tej wspólnocie we wszystko obfitujemy.

Dla św. Ignacego Kościół kierowany przez Ojca Świętego i posiadający strukturę hierarchiczną jest uporządkowaną i żywą wspólnotą wiary, która codziennie podejmuje walkę w świecie o rozwój Królestwa Bożego pod Sztandarem Krzyża. Dla zachowania prawdziwej postawy, jaką powinniśmy mieć w Kościele wojującym, należy przestrzegać reguł, które Święty umieścił na samym końcu Ćwiczeń duchownych.

Święty Ignacy w kolejnych tygodniach Ćwiczeń duchownych umieścił szereg kontemplacji. W medytacji ważna jest rola naszej pamięci, rozumu i woli, kontemplacja polega na zastosowaniu zmysłów i pracy wyobraźni w naszym trwaniu przed Obliczem Boga, tak w strapieniu,  praktykować, niezbędna jest żywa wiara, o którą należy pokornie prosić. Święty Ignacy zachęca rekolektanta do wewnętrznego wyciszenia, do skupienia uwagi na samym Bogu oraz do końcowej rozmowy z Maryją, bo sam wiele razy doświadczył, że Ona może wyprosić nam jakąś ważną łaskę u Boga.

Kontynuujemy inspiracyjny plan formacji w AM według dokumentu Droga Serca w służbie świata.