Papieska intencja ewangelizacyjna:
Aby nasi bracia, którzy oddalili się od wiary, mogli również za sprawą naszej modlitwy i ewangelicznego świadectwa, odkryć na nowo bliskość miłosiernego Pana i piękno życia chrześcijańskiego.

W trakcie Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, podczas obiadu z młodymi, ktoś zapytał Papieża, co ma mówić koledze, który uważa się za ateistę. Franciszek sam o tym opowiedział po powrocie do Watykanu, na jednej z porannych Mszy w Domu św. Marty. Zauważył, że każdy zna ludzi, którzy oddalili się od Kościoła. Odpowiedź, którą dał wówczas młodemu człowiekowi, brzmiała następująco: Słuchaj, mówić coś to ostatnia rzecz, jaką masz zrobić. Zacznij od tego, by czynić. On zobaczy to, co czynisz, i postawi ci pytanie. A kiedy cię zapyta, wtedy mów. Ewangelizacja – podkreślił Papież – to dawanie świadectwa: tak postępuję, bo wierzę w Jezusa Chrystusa. Kiedy świadectwo życia zaintryguje, słowu znacznie łatwiej dotrzeć.

W miesiącu szkolnych wakacji i pracowniczych urlopów Ojciec Święty przypomina nam o ludziach, którzy się oddalili od Kościoła. Z jednej strony jest to delikatna podpowiedź, że od życia wiarą nie ma urlopu. To, jak odpoczywamy, dużo o nas mówi. Z drugiej strony zauważmy, że Papież nazywa oddalonych braćmi. Nie zawsze jest to takie oczywiste: nieraz łatwiej w nich widzieć odszczepieńców niż braci. A przecież nawet jeśli fakt oddalenia jest widoczny, to jego powodów najczęściej nie znamy.

W adhortacji Evangelii gaudium papież Franciszek zauważa, że nikt nie zbawia się sam: Bóg nas pociąga, uwzględniając złożoną sieć relacji międzyludzkich. Do tych, którzy czują się daleko od Boga i od Kościoła, którzy się lękają i są obojętni, Papież mówi: Pan wzywa również ciebie, byś stanowił część Jego ludu, i czyni to z wielkim szacunkiem i miłością! (nr 113). Prosząc nas w lipcu o modlitwę za braci oddalonych, papież Franciszek przypomina zarazem o kluczu skutecznej ewangelizacji, jakim jest świadectwo życia.