Papieska intencja na lipiec 2023:

Módlmy się, aby katolicy stawiali w centrum swojego życia celebrowanie Eucharystii, która głęboko przemienia relacje międzyludzkie oraz otwiera na spotkanie z Bogiem i braćmi.

Pismo Święte uczy nas, że Bóg jest Duchem, Stwórcą rzeczy widzialnych i niewidzialnych, które istnieją przez Boże Słowo – Logos powołujący w Miłości duchowej wszystko do istnienia. Słowo Boże stało się Człowiekiem w łonie Matki Bożej za sprawą Ducha Świętego i pouczyło nas, w Osobie Pana Jezusa, jak żyć prawdziwie po ludzku, jak miłować Boga i bliźniego oraz jaki jest cel ludzkiego życia: jedność z Trójcą Świętą w niebie na wieki dla tych, którzy przyjmują w wolności Boże zbawienie. Jeszcze przed tajemnicą paschalną (Śmierci i Zmartwychwstania) Pan Jezus ustanowił Eucharystię – Sakrament Jego realnej obecności (Boga-Człowieka) pod postaciami chleba i wina. Dzięki temu sakramentowi jest z nami obecny realnie, ale też pokornie, dla wszystkich, gdyż nie jesteśmy w stanie o własnych siłach zgłębić tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania: nasze człowieczeństwo lęka się bowiem nawet drobnych cierpień i nie jest ochotne do przekraczania siebie – chcemy, aby wszystko (nawet Boże działanie) było „po naszemu”, nie „po Bożemu”.

Dzięki Eucharystii stajemy się coraz bardziej zdolni do wchodzenia w tajemnicę Miłości samego Boga i przez to odczytujemy także w sobie samych Boży zamysł co do naszego osobistego człowieczeństwa – pragniemy stawać się takimi, jakimi widzi nas sam Bóg, stwarzając nas i karmiąc nas samym Sobą, Bożym Ciałem. Eucharystia oznacza więc otwarcie się na Ducha Bożego, co wyraża się przystępowaniem do Niej w wolności od grzechu ciężkiego, który jest świadomym i dobrowolnym odwróceniem się od Bożych przykazań miłości Boga i bliźniego. Dzięki temu duchowemu otwarciu ludzka, mała miłość łączy się z Bożą Miłością Nieskończoną, która w delikatny sposób upodobnia nasze słabe człowieczeństwo do Człowieczeństwa Jezusowego, na ile pozwalamy Duchowi Świętemu w nas działać. Jak piękne jest działanie Ducha Świętego w osobie ludzkiej, najpełniej ukazuje Niepokalana Maryja, Oblubienica Ducha Świętego, która przyjęła Boga do swego serca i łona – dzięki Jej wolności w odpowiedzi „Tak” na Bożą Miłość, stała się pierwszą Uczennicą i Matką Boga Wcielonego. Pod Krzyżem Jej miłość stała się gotowa do tego, by Chrystus ustanowił Ją Matką Kościoła – Matką uczniów Chrystusa, by ich mogła uczyć, jak stawać się Dziećmi Bożymi i prawdziwymi Braćmi Pana Jezusa. Niepokalana dała swe ciało Panu Jezusowi, a Chrystus daje nam Swoje Boskie Ciało w Eucharystii, abyśmy byli zdolni do Życia, jakie jest w Bogu samym, na wieki, abyśmy uczyli się miłować tak, jak miłuje sam Bóg.