27. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Mateusza 21, 33-43

Pan Jezus opowiada swoim uczniom kolejną przypowieść o królestwie niebieskim, tym razem porównując je do gospodarza, który założył i zagospodarował winnicę, otoczywszy ją murem ochronnym.

Wykopał w niej tłocznię i zbudował wieżę, i tak w pełni przygotowaną oddał w dzierżawę rolnikom, a sam wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, gospodarz posłał swoje sługi do owych rolników, którym powierzył swoją winnicę, po to, by odebrali od nich zbiory jemu należne. Ale rolnicy okazali się zachłanni i nieuczciwi. Zatem pochwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Nie zrażony taką postawą posłał gospodarz jeszcze inne sługi, w większej liczbie niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. Owi chciwi dzierżawcy winnicy zachowują się brutalnie wobec wysłanników gospodarza, chcąc w ten sposób pozostawić sobie wszystkie owoce pracy w jego winnicy.

Wobec takiej nieuczciwej i złowrogiej postawy rolników gospodarz zdecydował, by jeszcze raz zaryzykować, posyłając do nich swego syna z nadzieją, że przynajmniej jego uszanują. Ale przeliczył się, bo kiedy rolnicy zobaczyli jego syna, wtedy stwierdzili, że skoro to jest dziedzic, to jeśli go zabiją, mogą posiąść jego dziedzictwo. Zdecydowali więc pozbyć się go i chwyciwszy go, wyrzucili z jego winnicy i poza nią zabili go.

Aluzja nauczającego Jezusa jest jasna, odnosi się do tego, jak On sam będzie potraktowany przez swoich ziomków. Tak jak traktowali posyłanych proroków, tak potraktują Syna Bożego, wyrzucając Go z Jerozolimy i zabijając poza murami miasta.

Jezus pyta więc swoich słuchaczy, co właściciel winnicy uczyni z owymi rolnikami, kiedy już nie będzie nikogo posyłał, tylko sam do nich przyjdzie. Słuchacze zgodnie z logiką stwierdzili, że marnie ich wytraci, a samą winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom. Powierzy ją takim, którzy uczciwie mu będą oddawali plon we właściwej porze. Jezus skomentował ich wypowiedź, że Królestwo Boże będzie im zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Mocne to słowa oskarżenia skierowane do Jego współczesnych ziomków. To nam jako Kościołowi poprzez Apostołów Jezus przekazał Królestwo. Przekazał nam je po to, byśmy wydając dobre i obfite owoce, oddawali je Jemu samemu, a nie przywłaszczali je sobie. Zawsze grozi nam ta sama pokusa, co Narodowi Wybranemu, i wtenczas Jezus może i nam zabrać troskę o Jego Winnicę i powierzyć ją innym.

Postarajmy się przyjrzeć naszemu zaangażowaniu się w pracę w Winnicy Pańskiej, i zobaczmy, jakie owoce ono obecnie przynosi. Oby mocno dotarło do naszej świadomości, że nie do nas owa Winnica należy i nie do nas należą wypracowane przez nas owoce.  Obyśmy przyjmowali proroków serdecznie, a nie niszczyli ich, kiedy do nas przychodzą i przekazują nam wymagania Gospodarza. Oddajmy  Mu owoce naszej posługi, bo tak gromadzimy sobie skarby w niebie.