Rozważanie na pierwszy piątek czerwca 2021 roku.

Wpatrując się w Boże Serce, uświadamiamy sobie, kim Jezus jest dla nas: Oto Serce, które tak bardzo ukochało ludzi, że niczego nie szczędziło aż do wyczerpania i wykończenia się, by im dać dowody swej miłości (św. Małgorzata Maria Alacoque, Pamiętnik duchowy). Jezus przez św. Małgorzatę zaprasza, abyśmy troski i bóle naszych ludzkich serc złożyli w Jego Boskim Sercu. Przychodzimy do Niego po prawdziwą miłość, jakiej świat dać nie może, ale także by od Niego uczyć się prawdziwej miłości, jakiej świat potrzebuje.

W dzisiejszym świecie to najpiękniejsze słowo    - miłość jest najbardziej sprofanowanym i nadużywanym. Miłością ludzie nazywają heroizm matki czy misjonarza, ale też grzeszną przygodę.

* Prawdziwa miłość jest ukrzyżowana - żąda ofiary, trudu, wyrzeczenia, samozaparcia. Kto chce ze swego życia wyeliminować krzyż, ten nie wie, czym jest prawdziwa miłość. Nie ma większej miłości, jak oddać życie za przyjaciół swoich. Krzyż jest najważniejszym sprawdzianem miłości. Tak właśnie ukochał nas Jezus i takiej miłości od nas oczekuje.

* Prawdziwa miłość jest bezinteresowna, czyli wolna od wszelkich przejawów egoizmu. Tak nas ukochał Jezus, gdyśmy jeszcze byli grzesznikami i nie zasługiwaliśmy na Jego miłość. Jezus kocha nie za coś, ale pomimo wszystko.

* Prawdziwa miłość ogarnia wszystkich, nawet wrogów. Miłość, im bardziej jest powszechna, tym bardziej jest Boża (św. Ignacy). Nigdy nie jest zapatrzona tylko w siebie, w to, co się opłaca i daje osobistą korzyść. Potrafi patrzeć poza siebie i ponad siebie, na ludzi i na Boga. Największym zagrożeniem miłości jest obojętność. Jest ona świadomym dystansowaniem się od ludzi i od ich potrzeb, a tym samym jest godzeniem się na zło, które niszczy bliźnich.

* Prawdziwa miłość jest darem i zadaniem, jest rzeczywistością, którą tworzymy. Jest dialogiem, czyli wymianą darów.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa jest znakiem wdzięczności Jezusowi za Jego Serce i Jego miłość. Jest wyrazem tęsknoty każdego ludzkiego serca, spragnionego prawdziwej miłości. Jest wyznaniem, że prawdziwą miłość można budować tylko we współpracy z Bogiem, w świadomości, że kto trwa w Bogu, trwa w miłości.

Miłość rodzi miłość. Niech więc Boża Miłość, objawiająca się nam w Bożym Sercu, rozpala nasze serca do głębszej miłości Boga i bliźniego, Kościoła i Ojczyzny, przyjaciół i wrogów.