3. Niedziela Adwentu;
Ewangelia według św. Mateusza 11, 2-11

W kolejną niedzielę Adwentu staje przed nami Jan Chrzciciel – największy narodzony z niewiast, prorok który poprzedza i zapowiada przyjście Mesjasza. Wiele lat wcześniej odkrył wezwanie do realizacji tego powołania. Mieszka na pustyni, prowadzi surowy tryb życia, wzywa do nawrócenia i chrzci ludzi.

Podczas chrztu Jezusa w Jordanie otrzymuje potwierdzenie o wyjątkowej roli Jezusa w dziele zbawienia. Wtedy otworzyło się niebo i zabrzmiał głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie. Teraz znajduje się w więzieniu, ze względu na upominanie Heroda i doskonale zdaje sobie sprawę, że Jego życie dobiega końca.

Z pytania, które kieruje przez swoich uczniów do Jezusa, można dostrzec niepewność związaną z tym, czy właściwie zrealizował swoją drogę. Moglibyśmy pójść nawet dalej, być może rodzi się w nim refleksja, czy faktycznie Jezus jest zapowiadanym Mesjaszem. Można dostrzec w nim walkę duchową, która zawsze pojawia się w obliczu trudu i przeciwności.

Patrząc na niego, możemy odnaleźć nasze pytania i wątpliwości, które rodzą się w nas w czasie trudnych momentów życia.

Jan zwraca się przez uczniów do Jezusa: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?”. Jezus im odpowiedział: „Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię”.

Jezus odpowiada Janowi: rozglądnij się wokół siebie, z uwagą, a dostrzeżesz moje czyny, które cię zastanowią i nakierują na odpowiedź. Również inni ludzie i ich życie stanie się dla ciebie umocnieniem i da ci pewność, że Ja jestem Mesjaszem.

Ta wskazówka zostaje przekazana przez Ewangelistę każdemu człowiekowi, który staje przed takimi lub podobnymi wyzwaniami i w którym toczy się walka duchowa. Jak widać ta droga jest „zwyczajnym” działaniem Boga w świecie.