19. Niedziela zwykła 

Ewangelia: J 6, 41-51

Mowa eucharystyczna, którą Pan Jezus wygłasza w synagodze w Kafarnaum, ujawnia różnorakie ludzkie opory i trudności w przyjęciu nie tylko Mistrza z Nazaretu, ale także Boga Ojca, który posłał swego Syna na świat, aby go zbawić. Żydzi szemrali przeciw Niemu. Przypomina to sytuację Izraela, który szemrał przeciw Bogu podczas wędrówki przez pustynię do Ziemi obiecanej.

17. Niedziela zwykła

Ewangelia: J 6, 1-15

Do każdego z nas przemawiają znaki. Znakiem jest słowo, znakiem może być czyn. Jezus nauczając, naraża się na zarzut gołosłowności lub nawet kłamstwa. Potrzeba również czynu, który da świadectwo. Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie (J 8, 25).

15. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 6, 7-13

Jezus, wysyłając uczniów na misje, wyposaża ich w moc uzdrawiania i pokonywania demonów, zła. Posłannictwo czynu i służby uwierzytelnia słowa uczniów. Wskazuje także na styl, jaki ma ich cechować. Jest nim pokój, prostota, ubóstwo, pokora, wewnętrzna wolność. Uczniowie winni swoim słowem i życiem głosić ducha Ewangelii: przebaczenie, miłosierdzie, pojednanie, pokój, współczucie Boga dla człowieka, zwycięstwo dobra nad złem.

13. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 5, 21-43

Gdy Jezus przeprawił się na drugi brzeg, zebrał się wokół Niego wielki tłum. Pośród ludzi słuchających nauczania pojawił się przełożony synagogi Jair, który prosi o pomoc. Reakcja Jezusa jest natychmiastowa: idzie z nim, aby pomóc potrzebującej córce.

11. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 4, 26-34

W przypowieściach o ziarnie Jezus podkreśla moc słowa Bożego. W pierwszej z nich mówi o pracy rolnika. Jego trud polega na przygotowaniu gleby i zasiewie, a na końcu na zebraniu plonów. Czas pomiędzy zasiewem i żniwami znajduje się poza jego wpływem. Może „spokojnie spać”. Ziarno wyda plon, chociaż on sam nie wie jak. Immanentna moc życia ziarna działa powoli, ale skutecznie, według swoich praw.