Niedziela Trójcy Przenajświętszej

Ewangelia: Mt 28, 16-20

Bóg objawia się w historii świata. Najpierw jako Bóg Jahwe zawiera przymierze z Narodem Wybranym, a następnie przez wieki przygotowuje Izrael do przyjścia Mesjasza, w którym objawia całą swoją pełnię.

Trójca Święta to prawdziwe oblicze Boga. Znane było już człowiekowi na początku w Raju. Bóg, stwarzając człowieka, uczynił go na swój obraz i swoje podobieństwo. Człowiek znał i spotykał Boga, miał z Nim bardzo intymną, stałą, codzienną relację. Jednak na skutek grzechu pierworodnego została ona zerwana, a zamiast niej pojawiło się zło, nieufność i niewiara. Wraz z przyjściem Jezusa, Jego zmartwychwstaniem, wniebowstąpieniem, a wreszcie zesłaniem Ducha Świętego, Bóg przywraca pierwotny porządek. Uroczystość Trójcy Świętej staje się szansą, by stanąć wobec tajemnicy, a zarazem wobec pierwotnego pragnienia bycia podobnym do Boga, które nosimy w naszych sercach.

Wnikając w tajemnicę Trójcy Świętej, możemy otworzyć się na to, co nieskończone. Nie możemy pochwycić Boga, zamknąć Go w naszych schematach, pojęciach, opisać, zaklasyfikować. Niestety, nasza cywilizacja coraz bardziej stara się zmarginalizować tajemnicę, na rzecz wszystkiego, co można wyjaśnić, w co nie trzeba wierzyć. W konsekwencji nasze życie staje się coraz bardziej prozaiczne, szare, zwyczajne – bez wyrazu. Każda rzecz ma być na swoim miejscu, zaopatrzona w odpowiednią etykietę, która mówi o tym, do czego można jej użyć.

Uroczystość Trójcy Świętej otwiera nas na obecność tego pierwotnego pragnienia relacji. Wiara chrześcijańska jest otwarciem się na Boga, który jest w trzech Osobach, obecnych pośród nas. Zapewnia nas o tym Jezus słowami z Ewangelii: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20).