Macierzyństwo Matki Bożej to jeden z głównych wątków ludowych kolęd, pastorałek i opowieści o Bożym Narodzeniu.

W wielu tekstach opowiadających o życiu Matki Bożej na ziemi znaleźć można słowa, że jednym z trudniejszych życiowych doświadczeń była dla Niej pełna trudów wędrówka do Betlejem w stanie błogosławionym, zakończona bezskutecznym poszukiwaniem noclegu. W tekście pastorałki zanotowanej w Istebnej (Śląsk Cieszyński) brzemienna Maryja zwraca się do Józefa:

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. (J 15, 12)

Ci, którzy przyjmą Komunię św. w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy, nie umrą w niełasce mojej ani bez sakramentów.

Św. Małgorzata Maria Alacoque napisała w liście nr 86, w maju 1688 r., Do Matki Marii Franciszki de Saumaise w Dijon: Pewnego razu w piątek, w czasie Mszy św. Serce Boże wypowiedziało, jeżeli się nie mylę, te słowa do swojej niegodnej niewolnicy: „Obiecuję ci w nadmiarze miłosierdzia mojego Serca, że Jego wszechmocna miłość użyczy łaski ostatecznej pokuty tym wszystkim, którzy będą przyjmować Komunię św. przez 9 pierwszych piątków miesiąca. Umrą w mojej łasce i przyjmą Sakramenty Święte. Moje Boskie Serce stanie się dla nich pewnym schronieniem w ostatniej chwili”.

Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje zapisane w mym Sercu i na zawsze w nim pozostaną.

Św. Małgorzata Maria Alacoque w Liście nr 39 napisanym w styczniu 1686 r. do Matki Petroneli Rozalii Greyfié w Semur zawarła ważne słowa: Zdaje mi się, że pokazało mi Ono [Serce Jezusa], że wiele imion jest w Nim zapisanych z powodu pragnienia, które mają, aby Go czcić i dlatego nigdy nie dopuści, by zostały wymazane.

Błogosławić będę domy, w których wizerunek Serca mego będzie czczony

W liście nr 131 św. Małgorzaty Marii Alacoque, napisanym do jezuity ojca Jana Croiseta, z dnia 10 VIII 1689 r. czytamy: (...) Ponieważ [Serce Jezusa] jest Źródłem wszelkich błogosławieństw, więc udzieli ich obficie tam, gdzie będzie czczony obraz Jego Najświętszego Serca, albowiem miłość przynagla Go do dawania niewyczerpanego skarbu łask uświęcenia i zbawienia dusz dobrej woli. Szuka serc ogołoconych, aby je napełnić słodkim namaszczeniem gorliwej miłości, strawić i całe przemienić w siebie. Ono chce dusz pokornych i uległych, które po prostu spełniają Jego upodobanie.