Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia

Św. Małgorzata Maria Alacoque w liście nr 132, adresowanym do jezuity ojca Jana Croiseta, 15 IX 1689 r. napisała: Serce Boże jest niewyczerpanym Źródłem, z którego trzema kanałami płyną ustawicznie:

1) miłosierdzie dla grzeszników oraz duch skruchy i pokuty;
2) miłość śpiesząca z pomocą wszystkim nieszczęśnikom, będącym w jakiejś potrzebie (...);
3) z trzeciego kanału spływa miłość i światło (...).

Miłosierdzie to postawa miłości spieszącej z pomocą bliźniemu znajdującemu się w potrzebie, także tej o wymiarze duchowym. Trudne położenie grzesznika motywuje Jezusa do działania wobec niego. Sytuacja duchowej nędzy każe pochylić się nad nim, aby ofiarować mu łaskę rozpoczęcia nowego życia. Trwanie w grzechu jest “drogą krzyżową” dla niego samego, choć czasami on nie zdaje sobie z tego sprawy. Jezus ją widzi i wie, że grzesznik nie może zostać na niej sam.

Niezmienna i nieodwołalna jest Boża wierność obietnicom danym człowiekowi, mimo że ten zrywa Przymierze z Bogiem. Wielkoduszna, obdarowująca i przebaczająca miłość Jezusa do ludzi grzesznych nakazuje kochać ich i przebaczać im winy. Współczucie płynące z wnętrza Serca Jezusa i chęć ulżenia niedoli są w Bożym Sercu ogromne. Miłość Boga w spotkaniu z grzesznikiem objawia się jako miłosierdzie. Jezus to bezkresne źródło miłosierdzia, wrażliwe na ludzką nędzę. Nikt nie jest z niego wyłączony! Ono prowadzi do ocalenia i przemiany serca i umysłu.

Jezus wybawia od zła i uzdrawia ducha

Miłość Boga do człowieka nie wyczerpuje się, mimo że zgrzeszył i odszedł od Niego. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16). Miłosierdzie Jezusa okazane grzesznikowi pozwala mu na nowo powrócić do domu Ojca, który opuścił przez swe niewłaściwe wybory życiowe. Owocem miłosierdzia Jezusa jest przebaczenie ze strony Stwórcy, uświęcenie człowieka, uwielbienie Boga i zbawienie grzesznika. Okazane miłosierdzie usuwa z duszy człowieka braki i niedoskonałości. Podnoszenie z grzechu i dawanie łaski jest oznaką wielkości Boga! W szóstej obietnicy Jezus dodaje odwagi grzesznikowi, aby zaufał Mu i zechciał przyjąć ofiarowane mu zbawienne lekarstwo – miłość. W Chrystusie – w Jego kochającym Sercu – staje się widzialny Bóg w swoim miłosierdziu, bo kto zobaczył Jezusa, zobaczył także i Ojca, który Go posłał, by ludzie mieli życie, i to w obfitości. Miłosierdzie okazane grzesznikowi doskonali go w jego powołaniu do świętości.

Działania miłosiernego Serca Jezusowego

W tajemnicy swojej męki na krzyżu Jezus dzieli człowieczy los. W ofierze krzyżowej Zbawca jedna z sobą prawo, sprawiedliwość i miłość, a naruszona przez grzech godność człowieka zostaje przeniknięta miłosierdziem i sprawiedliwością. Krzyż i przebite Serce Jezusa to unaoczniona troska o grzesznika, którego Bóg usynawia, obdarzając swoją hojną łaską. Każda moralno-duchowa sytuacja grzesznika domaga się okazania mu pomocy. Można śmiało powiedzieć, że im większy grzesznik, tym większe “ma prawo” do miłosierdzia! Im więcej biedy, tym więcej potrzeba pomocy. Największą biedą i nędzą człowieka jest grzech, bo on najbardziej oddala od Boga. Jezus pragnie nieść pomoc grzesznikom i dlatego oni mają pierwszeństwo w otrzymaniu jej od Niego. W miarę obdarowywania tą pomocą miłosierdzie nie wyczerpuje się! A Jezus nie karci za grzechy, lecz przebacza, o ile człowiek żałuje i pragnie poprawy. Nawrócenie jest pokutą grzesznika i powrotem do Jezusa, który wydał za nas samego siebie. W osobie Jezusa działa wciąż Bóg, ukazując ludzkości swe miłosierdzie w obfitości. Bóg nie jest skąpy w dawaniu! I to budzi ufność grzeszników.

Owoc praktykowania miłosierdzia

Wspólnota tworzy się, gdy każdy usiłuje przyjąć i kochać drugiego takim, jakim on jest. Jeśli w bliźnim widzi się tylko wady i grzechy, a nie przychodzi mu się z pomocą, to nie może on wzrastać. Natomiast gdy podamy mu pomocną dłoń, ma szansę wyjścia z kryzysu. Tę pomocną dłoń otrzymuje grzesznik od Jezusa i od wspólnoty: obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości (Kol 3, 12-15). Smutek ogarnia Jezusa, gdy widzi zagubionego grzesznika. Bolejące współczucie ukonkretnia się, gdy Jezus udziela mu pomocy, aby porzucił grzech i przeżył nawrócenie. Zawsze gdy człowiek się nawraca, przeważa miłosierdzie nad sprawiedliwością! Taki wzór postępowania pozostawił nam Jezus w ewangelicznym nauczaniu.

Uznać grzeszność i nawracać się

Wielu jest grzeszników, ale niewielu z nich chce się do tego przyznać! W takiej sytuacji Jezus nie może okazać im swego miłosierdzia, bo oni czują się sprawiedliwymi, jakby byli bez grzechu, bez winy. Wydaje się im, że miłosierdzia nie potrzebują. A Jezus obiecał odpuszczenie grzechów i miłosierdzie tym, którzy czując, że giną, gorliwie uciekają się do Jego miłości i niejako instynktownie proszą Go o pomoc.

Panie Jezu, broń nas przed nieuznawaniem naszego grzechu i przed brakiem tęsknoty za Twoim miłosierdziem. Chcemy zaliczać się do nawracających się grzeszników i do gorliwych czcicieli Twego kochającego Serca.