Listopad rozpoczyna się od Uroczystości Wszystkich Świętych. W tym roku wśród polskich świętych na czoło wysuwa się św. Andrzej Bobola. Dlaczego? Dnia 30 października minęła 160. Rocznica jego beatyfikacji, natomiast 17 kwietnia – 75. rocznica jego kanonizacji, a w czerwcu br. – przeżywaliśmy 75. Rocznicę sprowadzenia do Polski integralnych relikwii jego nierozłożonego ciała, które w drodze z Rzymu do Warszawy przebyło trasę wiodącą przez Słowenię, Węgry, Czechosłowację, a w Polsce przez Zebrzydowice, Czechowice, Dziedzice, Oświęcim, Libiąż, Kraków, Katowice, Poznań, Ostrów Wielkopolski, Kalisz, Sieradz, Łódź Kaliską i Sochaczew.

W tym roku przypada 560. rocznica obecności zakonu bernardynów w Polsce. Jeden z najsłynniejszych jego przedstawicieli – Władysław z Gielniowa ma niedługo szansę dołączyć do grona polskich świętych.

Każdy naród pragnie czcić Boga w swoim własnym języku: Słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże (Dz 2, 11). Także Polacy czuli taką samą potrzebę.

Angelo Giuseppe Roncalli urodził się 25 XI 1881 r. w Sotto il Monte w rodzinie biednej, ale głęboko religijnej, pełnej miłości do Boga i Kościoła. Mając zaledwie dwanaście lat, wstąpił do Małego Seminarium w Bergamo. Uczył się bardzo pilnie i strzegł czystości swego serca dzięki otwartości na działanie Ducha Świętego. Bardzo pragnął zostać księdzem, dlatego kontynuował swoją naukę w Wyższym Seminarium. Był bardzo zdolny, więc skierowano go do Rzymu na studia teologiczne.

W szpitalu pracuję już dwadzieścia jeden lat, od dziesięciu lat w administracji. Ze mną pracują jeszcze dwadzieścia cztery osoby. Nie mamy więcej etatów, dlatego nie jest łatwo. Ufamy jednak, iż Pan Bóg – tak jak dotąd – będzie się troszczył o nas i ten biedny lud.