I już wchodzimy w grudniową tajemnicę Bożego Narodzenia – jakże innego wobec tego, co spotkało całą kulę ziemską. Już zapowiada się, że nie będą to święta tradycyjne jak dotychczas. Czy jednak idzie o tradycyjność? Czy nie bardziej o to, by Bóg narodził się realnie, rzeczywiście, prawdziwie w naszych sercach, rodzinach, małżeństwach i wspólnotach? By tak przyszedł na świat i do Kościoła? Polskie tradycje są proste, piękne i podniosłe. Jeśli jednak będą odarte z Boga, to staną się tylko machinalnie powtarzanymi gestami, smakowaniem raz do roku określonych potraw, być może nawet nocnym spacerem na „pasterkę”. Czy tylko to? Czy tylko tyle? Wszak dane nam jest po raz kolejny wejść w tajemnicę Bożego Wcielenia i Narodzenia – tajemnicę nad tajemnicami, których nikt do końca nie jest w stanie zgłębić.

Zbliża się więc czas adwentowego przygotowania z tradycyjnymi polskimi roratami. Nie wiemy, jaka to będzie forma, jednak każde serce członka Apostolstwa Modlitwy złączone z Sercem Bożym obierze taką formę, która pomoże mu w stopniu najprostszym i najpiękniejszym w przyjęciu Dzieciątka Jezus. Siedziba Krajowego Sekretariatu mieści się w Krakowie, przy Bazylice Najświętszego Serca Bożego. Otóż w roku 2021 świętować będziemy wielki jubileusz, setną rocznicę poświęcenia Ojczyzny Bożemu Sercu. Proponuję, by tegoroczny adwent zadedykować przygotowaniu się do osobistego aktu poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Chodzi o to, by w uroczystość Bożego Narodzenia, zapatrzeni w żłóbek betlejemski, w Dziecię Jezus, z serca zawierzyć siebie samego, swoje życie i powołanie, swoją codzienność Sercu Bożemu. To będzie pierwszy etap naszych duchowych przygotowań do uroczystości ponownego poświęcenia naszej Ojczyzny, który to akt w imieniu Narodu dokona Episkopat Polski w naszej Bazylice 11 czerwca 2021 roku. Materiały na roraty (do osobistego i wspólnotowego użytku) znajdują się na naszej stronie internetowej: www.ampolska.co. Zapraszam serdecznie do ufnej modlitwy w intencji obchodów tego Jubileuszu.

Wiąże się to przygotowanie z intencją ewangelizacyjną, którą Ojciec Święty Franciszek w grudniu złożył nam do modlitwy: Módlmy się, aby nasza osobista relacja z Jezusem Chrystusem żywiła się Słowem Bożym i życiem modlitwy. Bez tej osobistej relacji karmionej Słowem, które stało się ciałem i zamieszkało między nami, życie ludzie będzie stawało się coraz bardziej płytkie i tracące sens. Niech więc mottem modlitwy w tym miesiącu będzie prośba św. Ignacego Loyoli z Ćwiczeń duchowych: prosić o dogłębne poznanie Pana, który dla mnie stał się człowiekiem, abym go więcej kochał i więcej szedł w jego ślady [104].

Jak co roku w grudniowym numerze umieściliśmy wraz z ogólnym wprowadzeniem intencje papieskie na następny 2021 rok.

Chciałbym już teraz złożyć Wam życzenia bożonarodzeniowe – niech Chrystus rodzi się w naszych sercach, nie tyle tradycyjnie, co realnie i rzeczywiście, niech ma przemożny wpływ na nasze serca, a więc i na nasze decyzje, słowa i podejmowane działania, a wiadomo, że pierwszym jest modlitwa. Tak więc życzę, byśmy mieli czas, by podejść do żłóbka, kontemplować Syna Bożego i z tej kontemplacji wcielać w życie Jego obecność.

Tutaj chciałbym serdecznie podziękować o. Stanisławowi Groniowi za jego serce i zdolności, które włożył w dzieło Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy, za to, że przez tyle lat dzielił się z nami i będzie się dzielił swoim osobistym spotkaniem i zawierzeniem Panu Jezusowi, szczególnie Sercu Bożemu, czy to przez osobistą posługę duszpasterską, czy też przez nasz Biuletyn „Modlitwa i Służba”. Niech Serce Boże będzie najwspanialszą nagrodą dla niego w dalszej posłudze Kościołowi, Towarzystwu Jezusowemu i Apostolstwu Modlitwy.