Hostio św., w której zawarty jest testament miłosierdzia Bożego dla nas,
a szczególnie dla biednych grzeszników.

Hostio św., w której zawarte jest Ciało i Krew Pana Jezusa,
jako dowód nieskończonego miłosierdzia ku nam,
a szczególnie ku biednym grzesznikom.

Hostio św., w której zawarte jest życie wiekuiste
z nieskończonego miłosierdzia nam obficie udzielane,
a szczególnie biednym grzesznikom.

Hostio św., w której zawarte jest miłosierdzie Ojca,
Syna i Ducha Świętego ku nam,
a szczególnie ku biednym grzesznikom.

Hostio św., w której zawarta jest nieskończona cena miłosierdzia,
która wypłaci wszystkie długi nasze,
a szczególnie biednych grzeszników.

Hostio św. w której zawarte jest źródło wody żywej,
tryskającej z nieskończonego miłosierdzia dla nas,
a szczególnie dla biednych grzeszników.

Hostio św., w której zawarty jest ogień najczystszej miłości,
który płonie z łona Ojca Przedwiecznego,
jako z przepaści nieskończonego miłosierdzia dla nas,
a szczególnie dla biednych grzeszników.

Hostio św., w której zawarte jest lekarstwo na wszystkie niemoce nasze,
lekarstwo płynące z nieskończonego miłosierdzia, jako z krynicy, dla nas,
a szczególnie dla biednych grzeszników.

Hostio św., w której zawarta jest łączność pomiędzy Bogiem a nami,
przez nieskończone miłosierdzie dla nas,
a szczególnie dla biednych grzeszników.

Hostio św., w której zawarte są wszystkie uczucia
najsłodszego Serca Jezusowego ku nam,
a szczególnie ku biednym grzesznikom.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna we wszystkich cierpieniach
i przeciwnościach życia.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród ciemności
i burz wewnętrznych i zewnętrznych.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna w życiu
i śmierci godzinie.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród niepowodzeń
i zwątpienia toni.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród fałszu i zdrad.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród ciemności
i bezbożności, która zalewa ziemię.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród tęsknoty i bólu,
w którym nas nikt nie zrozumie.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród znoju
i szarzyzny życia codziennego.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród zniszczenia
naszych nadziei i usiłowań.

Hostio św., nadziejo nasza jedyna wśród pocisków
nieprzyjacielskich i wysiłków piekła.

Hostio św., ufam Tobie, gdy ciężkości przechodzić będą
siły moje, gdy ujrzę wysiłki swoje bezskuteczne.

Hostio św., ufam Tobie, gdy burze miotają mym sercem,
a duch strwożony chylić się będzie ku zwątpieniu.

Hostio św., ufam Tobie, gdy serce moje drżeć będzie
i śmiertelny pot zrosi nam czoło.

Hostio św., ufam Tobie, gdy wszystko sprzysięże się
przeciw mnie i rozpacz czarna wciskać się będzie do duszy.

Hostio św., ufam Tobie, gdy wzrok mój gasnąć będzie
na wszystko, co doczesne, a duch mój po raz pierwszy
ujrzy światy nieznane.

Hostio św., ufam Tobie, gdy prace moje będą przechodzić
siły moje, a niepowodzenie będzie stałym udziałem moim.

Hostio św., ufam Tobie, gdy pełnienie cnoty trudnym
mi się wyda i natura buntować się będzie.

Hostio św., ufam Tobie, gdy ciosy nieprzyjacielskie
wymierzone przeciw mnie będą.

Hostio św., ufam Tobie, gdy trudy i wysiłki
potępione przez ludzi będą.

Hostio św., ufam Tobie, gdy zabrzmią sądy Twoje nade mną,
wtenczas ufam morzu miłosierdzia Twego.

***

św. Faustyna Kowalska (Dzienniczek, 356)