Uroczystość Chrystusa Króla;
Ewangelia: Łk 23, 35-43

Święty Łukasz w dzisiejszej Ewangelii przedstawił swoistą parodię kontemplacji Jezusa – Króla. Są w tej scenie triumfujący i wyszydzający Jezusa członkowie Wysokiej Rady, faryzeusze.

Sądzą, że udało im się zdetronizować niedoszłego króla z Jego ambicji. Cynizm i szyderstwa z królewskiej godności Jezusa pochodzą również od żołnierzy i jednego ze skazańców. Pod krzyżem jest milczący tłum. Stoi i patrzy – zalękniony i niezdecydowany. Wydaje się, że te wydarzenia go przerastają.

I jest Dobry łotr, jedyny w tej scenie, który uwierzył w Jezusa i odkrył w Jego obliczu i cierpieniu Boga. On jako pierwszy otrzymał obietnicę udziału w Królestwie Bożym. Poprzez kontemplację Jezusa na krzyżu stopniowo dojrzało w nim ziarno uczciwości i prawdy. Prawdę o sobie, prawdę o winie, człowiek potrafi znieść tylko wtedy, kiedy spotyka się z nową, większą prawdą, prawdą Bożą, która nazywa się: przebaczenie (Benedykt XVI).

Dobry łotr to człowiek, który w stosunkowo krótkim czasie na nowo odbudował swoje życie i relacje życiowe; z przemocy i krzywd zadawanych innym (i sobie) przeszedł do przyjaźni, wierności, przejrzystości, zaufania, miłości. Ten człowiek w doskonały sposób zrozumiał Ewangelię; zrozumiał, że w Ukrzyżowanym objawia się potęga Boga w sposób odmienny od jego wyobrażeń i życia.

Na tak głębokie nawrócenie Jezus miał tylko jedną odpowiedź: Zaprawdę, powiadam ci, dziś ze Mną będziesz w raju. Nawrócony, umierający na krzyżu przestępca jest pierwszym zbawionym przez Jezusa.

Wobec krzyża można otworzyć się na miłosierdzie Boże, stając w pokorze i bojaźni (jak Dobry łotr). Ale można również odrzucić i przekląć krzyż i Jezusa (jak drugi złoczyńca). Kim ja jestem w  tej scenie? Kim dla mnie jest Jezus Król?