Józef Andrasz urodził się 16 X 1891 r. w wielodzietnej rodzinie w Wielopolu koło Nowego Sącza. Od wczesnych lat odznaczał się pilnością w nauce i szczególną pobożnością, wyrażającą się w częstym udziale we Mszy św. i nabożeństwach oraz w dojrzałym i chrześcijańskim postępowaniu wobec ludzi.

Po ukończeniu nowosądeckiego gimnazjum w 1906 r., mając 15 lat, wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i po dwóch latach nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne. Młody jezuita studiował w czasie formacji zakonnej filozofię i teologię najpierw w Polsce, a potem dzięki lotności swego umysłu kontynuował ją w Grafenbergu w Niemczech. Niezwykle ważnym momentem w jego życiu był dzień 19 III 1919 r., kiedy to otrzymał w krakowskim kościele św. Barbary święcenia kapłańskie przez posługę bpa Anatola Nowaka.

Jako młody kapłan poświęcił się pracy w Wydawnictwie Księży Jezuitów w Krakowie. Był inicjatorem serii wydawniczej Biblioteka Życia Wewnętrznego, w której przez lata ukazywały się dzieła mistrzów życia duchowego i mistyków; liczne spośród nich były przetłumaczone przez o. Andrasza. Jezuita szerzył również kult do Najświętszego Serca Jezusowego; przez lata był redaktorem naczelnym czasopisma „Posłaniec Serca Jezusowego”, w którym ukazywały się także jego artykuły. W ciągu swojej pracy związanej z pisarstwem i popularyzacją kultu Serca Jezusowego i Apostolstwa Modlitwy wydał szereg broszur, spośród których największą popularnością cieszyło się dziełko dotyczące liturgii pt. Wspólnie z kapłanem. Książeczka ta, przybliżająca bogactwo Eucharystii w czasach gdy Msza św. celebrowana była w języku łacińskim, okazała się bestsellerem i doczekała się aż 20 wydań.

Od 1930 do 1953 r. o. Józef Andrasz był Krajowym Sekretarzem Apostolstwa Modlitwy oraz Dzieła Poświęcenia Rodzin. Największym jego osiągnięciem w tej dziedzinie było poświęcenie Najświętszemu Sercu Jezusowemu całego narodu, – co odbyło się 21 X 1951 r.

Szafarz Bożego Miłosierdzia

Ojciec Józef Andrasz zasłynął przez lata szczególnie dzięki Dzienniczkowi św. Siostry Faustyny Kowalskiej. W dziele Sekretarki Bożego Miłosierdzia wspominany jest głównie jako spowiednik. Jego zakonni współbracia opowiadali, że o. Józef umiłował w szczególny sposób w kapłańskiej posłudze pracę w konfesjonale, jako szafarz sakramentu pokuty. Był spowiednikiem i kierownikiem duchowym nie tylko Siostry Faustyny, ale także wielu innych sióstr z licznych zgromadzeń zakonnych. Sam prowadził niezwykle głębokie życie duchowe i wprowadzał na głębię wód duchowości swoich penitentów i penitentki.

W czasie II wojny światowej, gdy Kolegium Księży Jezuitów przy ul. Kopernika w Krakowie zostało zajęte przez Niemców i zamienione na szpital wojskowy, o. Józef przebywał w wielu miejscach, goszcząc u sióstr, u których posługiwał jako spowiednik i kierownik duchowy. Na zaproszenie matki Ireny Krzyżanowskiej w 1942 r. zamieszkał w klasztorze sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach i pozostał tutaj do zakończenia wojny. Aż do swojej śmierci 1 II 1963 r. o. Andrasz był niestrudzonym głosicielem Miłosierdzia Bożego. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w grobowcu ojców Jezuitów.

Świadek Bożego Miłosierdzia

Święta Siostra Faustyna wspomina wielokrotnie w swoim Dzienniczku swoich spowiedników i kierowników duchowych. Najbardziej znanym jest (błogosławiony dziś) ks. Michał Sopoćko, wielkie jednak znacznie dla rozwoju kultu Bożego Miłosierdzia miał o. Józef Andrasz. Jezuita był od 1932 r. kwartalnym spowiednikiem nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach. Siostra Faustyna z jego posługi skorzystała po raz pierwszy w kwietniu 1933 r., kiedy przeżywała swoje rekolekcje przed przyjęciem profesji wieczystej. Stałym kierownikiem duchowym Sekretarki Bożego Miłosierdzia o. Józef został na 3 lata przed jej śmiercią.

Przy kierownictwie duchowym o. Józef Andrasz bardzo głęboko zakorzeniał się w objawieniach Miłosiernego Jezusa, karmił się słowami Chrystusa i czerpał od Niego zdroje łask. Sam szerzył kult tego wyjątkowego przymiotu Bożego – to dzięki niemu zaprowadzono w zakonnej kaplicy sióstr Matki Bożej Miłosierdzia nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, a także za jego namową zaprowadzono na samym początku tylko w tym Zgromadzeniu Święto Bożego Miłosierdzia, wypełniając w ten sposób pragnienie Jezusa skierowane do Siostry Faustyny.

Oblicze Bożego Miłosierdzia

Krakowskie Łagiewniki, będące przez lata cichą i oddaloną od miasta dzielnicą zadumy i modlitwy, dziś tętnią życiem. Zamiast głuchego odgłosu młotów z kamieniołomu fabryki na Solvayu słychać tam szept modlitw, śpiew pieśni i radosne bicie dzwonów. Zarówno nowo powstające Centrum Jana Pawła II Nie lękajcie się, jak i przede wszystkim sanktuarium Bożego Miłosierdzia są celami licznych pielgrzymek. Pątnicy przynoszą przed obraz Jezu ufam Tobie swoje troski, kłopoty, pragnienia i radości. Dziś nie ma chyba człowieka w naszym kraju, który na wspomnienie wymienionego malowidła nie zobaczy oczyma wyobraźni pełnego łask oblicza Chrystusa, uchylonej szaty i promieni wychodzących z Serca Jezusowego. Słynny i czczony wizerunek Miłosiernego Pana namalował Adolf Hyła. Jego to właśnie o. Józef Andrasz poprosił o przygotowanie obrazu Chrystusa w miarę możliwości zgodnego z opisem Siostry Faustyny. On także doglądał prac przy jego tworzeniu, podpowiadał i ostatecznie go zaakceptował.

Wybraniec Miłosierdzia Bożego

Ojciec Józef Andrasz, o którym wielu ludzi mówi „człowiek Miłosierdzia”, jest dla nas świadkiem prawdziwego zaufania Jezusowi i poświęcenia się dla Jego spraw. Chrystus prawdziwie wybrał tego kapłana do swojej misji, czyniąc zeń rzeczywistego świadka miłości Boga, tak potrzebnego dzisiejszemu światu.