Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy, publikujemy kolejny fragment naszego podstawowego dokumentu Droga z Jezusem w apostolskiej gotowości, zatwierdzonego 3 grudnia 2014 roku przez papieża Franciszka i Dyrektora Generalnego Apostolstwa Modlitwy w Rzymie. Zapoznajcie się z nim podczas majowych spotkań w Waszym Ognisku Apostolstwa Modlitwy.

 

Wyzwania stawiane ludzkości i misji Kościoła

Każdego miesiąca Ojciec Święty powierza AM dwie intencje, które wyrażają jego troskę o ludzkość i Kościół. Razem zobowiązujemy się do modlitwy, AM jest ponadto odpowiedzialne za rozpowszechnianie tych intencji w świecie, aby jak najwięcej osób towarzyszyło Papieżowi w jego modlitwie. Wspólna modlitwa z Papieżem jest pierwszym symbolem, sposobem wyrażania związania AM z misją Kościoła powszechnego. W tych intencjach dostrzegamy mądre i wiarygodne spojrzenie Ojca Świętego na problemy światowe, które go zajmują. Jego spojrzenie jest prawdziwie uniwersalne, wyczulone na radości i cierpienia dzisiejszych mężczyzn i kobiet, jest on bowiem głową całego Kościoła. Intencje uważamy za prawdziwe wyzwania, które stawiane są naszej modlitwie i które powinny kierować naszym życiem. Jest to przede wszystkim wyzwanie do życia spójnego z tym, o co się modlimy. Ponadto zapraszają nas one do przybliżenia się w danym miesiącu do ludzi lub instytucji (kościelnych lub nie) działających w sprawach, o które się modlimy, aby wspólnie działać na rzecz tego, co nas dotyczy.

 

Są dwa typy intencji: powszechna i ewangelizacyjna

Intencje powszechne dotyczą problemów dotykających wszystkich ludzi dobrej woli, nie tylko katolików. Są to troski Kościoła powszechnego, ale wychodzą także poza jego granice. Zwykle oparte są na pragnieniu sprawiedliwości i pokoju w świecie i zaangażowaniu Kościoła w takie sytuacje. Papież zaprasza nas do modlitwy i pracy, posyła nas jako modlący się Kościół w postawie pokornej służby i dialogu ze światem. Jesteśmy otwarci na współpracę z ludźmi wyznającymi inne religie albo myślącymi inaczej niż my.

Intencje ewangelizacyjne dotyczą z kolei wyzwań stawianych Kościołowi, pokazują pragnienie uczynienia z niego lepszego narzędzia ewangelizacji.

Tym sposobem misja Kościoła przestaje być jedynie czymś, co dzieje się w dalekich krajach. Wszystko w Kościele jest misyjne. Obie listy intencji modlitewnych są misyjne, ponieważ ich celem jest, aby ochrzczeni lepiej służyli misji Kościoła w dzisiejszym świecie, skupiając się na konkretnych wyzwaniach. Modlitwa o to otwiera nam perspektywy na wymiar światowy, na dzielenie radości i nadziei, bólu i cierpienia naszych braci i sióstr. W niektórych krajach biskupi dodają trzecią intencję, która również będzie częścią posługi AM w tym konkretnym miejscu.

 

Praktyczny przewodnik

W jaki sposób mogę osobiście iść drogą duchową Apostolstwa Modlitwy?

A On rzekł do nich: „Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare” (Mt 13, 52).

W ciągu 170 lat istnienia AM zmieniały się jego praktyki duchowe. Dziś w „twórczej wierności” pierwotnemu charyzmatowi AM spojrzeliśmy do skarbca duchowego naszej tradycji i chcemy zaproponować niektóre stare i niektóre nowe praktyki. Wraz ze wskazówkami, które nazwaliśmy Drogą serca, pomogą nam one formować serca do apostolskiej gotowości. Zespoły krajowe i każda osoba mogą dostosowywać je do swoich duchowych potrzeb i sytuacji.

1. Trzy pory modlitwy: moja codzienna modlitwa może odbywać się w trzech częściach. Wybiorę formę, która najbardziej mnie inspiruje i pomaga mi stawać się bardziej dyspozycyjnym. Mogę postawić przed sobą obraz Jezusa lub krzyż. Mogę się modlić w specjalnym miejscu w moim domu. Mogę też używać środków cyfrowych itd.

Z Jezusem o poranku: Na początku dnia szukam chwili ciszy, aby oddać swoje życie Zmartwychwstałemu, aby przygotować się na to, czego oczekiwał będzie ode mnie Ojciec. Mówię: Ojcze, powierzam Ci moje serce. Mogę także odmówić napisaną modlitwę ofiarowania. Słucham Jego głosu, kochającego, prawdziwego, mówiącego: Jestem z tobą, łagodnie przyjmującego moje życie. Oddaję je dla misji Kościoła, w której chcę współdziałać każdego dnia, modląc się, aby ludzkość i Kościół sprostali stawianym im wyzwaniom, przedstawionym w intencjach papieskich.

Z Jezusem w ciągu dnia: W różnych momentach dnia, świadomy tego, że jestem w obecności Pana, powtarzam to, co mówiłem o poranku: Ojcze, powierzam Ci moje serce.

Z Jezusem nocą: Pod koniec dnia, w chwili ciszy, proszę Ducha Świętego, aby pokazał mi, jak Zmartwychwstały towarzyszył mi podczas tego dnia, i dziękuję Mu. Pytam siebie, czy byłem gotowy do podjęcia Jego misji, i znów Mu dziękuję. Widzę, że byłem przeszkodą w Jego pracy we mnie, proszę, aby mnie uleczył. Proszę o pomoc do życia w zjednoczeniu z Nim jutro. Czuję, że Jezus mi błogosławi.

2. Jestem członkiem sieci AM, utrzymując kontakt z Biurem Krajowym w moim kraju lub kraju sąsiednim. Proszę o ulotki, magazyny, wieści i inne materiały, które pomogą mi pogłębiać moją relację z Jezusem i utrzymać kontakt z siecią światową. Jeśli to możliwe, uczestniczę w spotkaniach grup, w formacji, w mediach społecznościowych. Symbolem mojej łączności jest codzienna modlitwa w intencjach papieskich, zwłaszcza zaś praktyka pierwszych piątków miesiąca. Są to tradycyjne dni, w których wspominamy objawienie Bożej miłości na krzyżu oraz miłość Najświętszego Serca do ludzkości. Jeśli to możliwe, będę tego dnia uczestniczył w Eucharystii. Przestrzegam wskazówek Biura Krajowego w tych kwestiach.

 

Podsumowując, co wyróżnia Apostoła Modlitwy?

– Przeżywa on trzy pory codziennej modlitwy, aby złączyć swoje życie ze zmartwychwstałym Jezusem i ofiarować Mu je w apostolskiej gotowości.

– Poświęca swoje życie w modlitwie i służbie, w odpowiedzi na wyzwania stawiane Kościołowi i ludzkości, określone w comiesięcznych intencjach papieskich.

– Droga Serca jest jego duchowym drogowskazem i szkołą formacji.

– Jest członkiem lokalnej i światowej sieci AM.

Apostoł Modlitwy przeżywa to wszystko, czerpiąc siłę z praktyk wiary podstawowych dla wszystkich chrześcijan:

– Eucharystii, która prowadzi do wewnętrznego doświadczenia Serca Jezusa. Uczy nas życia z Jezusem i jak Jezus w służbie misji. W każdej Eucharystii uobecniamy Jezusa oddającego się na śmierć za ludzkość – jest to najwyższy wzór ofiary i dyspozycyjności.

– Pobożności Maryjnej, miłości do Tej, której serce przepełnione było Jezusem i Jego planami.

– Bycia członkiem grupy, przyłączenia się do innych, którzy idą drogą AM, jeśli to możliwe.

– Formacji ciągłej, która daje nowe treści komunii z Jezusem i utwierdza wzrost apostoła. Powinna ona zawierać elementy dotyczące formacji ściśle związanej z AM (Serce Jezusa, modlitwa wstawiennicza, historia AM itp.) a także formacji ogólnej, karmiącej wiarę chrześcijańską (Biblia, teologia, duchowość, sakramenty itd.).