12. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Łukasza 9, 18-24

Jezusowe zapytanie skierowane do uczniów zaraz po modlitwie na osobności: Za kogo uważają Mnie tłumy? oraz drugie pytanie: A wy za kogo Mnie uważacie? nie mogą być przyrównywane do współczesnych sondaży, jakie przeprowadzają ośrodki badawcze na temat znanych osobistości, bo Jezusowi nie wystarczała wiedza o tym, co inni ludzie sądzą o Nim, lecz jako Zbawiciel chciał się okazać kimś wyjątkowym, do kogo można się przywiązać na całe życie. W drugim pytaniu chodziło o to, jaką rolę pełni Osoba Jezusa w życiu Jego ucznia, czy wprowadza on w czyn każde Jego słowo.

Uroczystość Trójcy Przenajświętszej;
Ewangelia według św. Jana 16, 12-15

Uroczystość Najświętszej Trójcy może pomóc nam wniknąć bardziej w istotę naszej relacji do Boga, który przychodzi do nas jako Ojciec, jako Jego Syn i jako Duch Święty.

Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Iz 42, 1-4

6. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 14, 23-29

Jak mogło do tego dojść? Skupmy się na czasowniku „dochodzić”. To, że coś takiego się stało, świadczy o tym, że jesteśmy w rzeczywistości dynamicznej. Coś się dzieje. By dojść na szczyt góry, należy wyruszyć i podjąć trud wędrówki. Zdobywa się go krok po kroku.

4. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 10, 27-30

Pan Jezus przedstawia siebie jako dobrego Pasterza, który jest w bliskich relacjach ze swoimi owcami, czyli z nami. To Pasterz, który zna każdą swoją owcę po imieniu, zna jej pragnienia i bolączki życiowe, jej potrzeby i ograniczenia.