3 sierpnia 2008 - XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Żyć blisko Boga

I czytanie (Iz 55, 1-3): Naród jest w niewoli babilońskiej i cierpi głód - pragnie nie tyle chleba, ile bliskości Boga Żywego i Jego słowa. Tymczasem kult bożków pogańskich pogłębia w nim pustkę i zagubienie. Bóg, żywy i prawdziwy, obiecuje zaspokoić ten jego głód. Jego obietnice można streścić w trzech określeniach: bliskość Boga, słowo i chleb: przyjdźcie do Mnie i żyjcie w mojej bliskości; nakłońcie wasze ucho na moje słowa; kupujcie i spożywajcie - bez pieniędzy i bez płacenia.

1 czerwca 2008 - IX NIEDZIELA
Chrystus moją skałą, drogą, błogosławieństwem i chwałą

I czytanie (Pwt 11, 18. 26-28): Po wyjściu z Egiptu i długiej wędrówce potomkowie Abrahama stają u wrót Ziemi Obiecanej. Na Górze Mojżesz wygłasza do nich długą mowę: "Jeżeli będziecie wypełniać polecenia waszego Pana Boga i nie pójdziecie za bogami obcymi, spocznie na was błogosławieństwo. W przeciwnym wypadku spadnie na was przekleństwo". Lud, który obejmował w posiadanie Ziemię Obiecaną, ma jasno wytyczoną drogę życia. Często odstępował od tej drogi. Wtedy spadały nań przekleństwa, a kiedy wracał na drogę wierności, spoczywało na nim błogosławieństwo.

6 kwietnia 2008 - III NIEDZIELA WIELKANOCNA
Jezus umarł „z postanowienia i przewidzenia Boga”

I czytanie (Dz 2, 14. 22-33): Męka i śmierć Jezusa były wydarzeniem wstrząsającym. Dlaczego tyle cierpień spadło na Niego? Odpowiedź znajdziemy w Piśmie Świętym. Powołuje się na nie zarówno św. Piotr, jak i sam Jezus. Było to z woli, postanowienia i przewidzenia Bożego, a nie ze zrządzenia ślepego losu. Jezus nie padł ofiarą spisku. Trzeba było wielkiej odwagi, by w Jerozolimie głosić, że Jezus żyje! Że Bóg wskrzesił Go z grobu i że od Niego zależy zbawienie wszystkich ludzi. Odważył się na to Piotr razem z Jedenastoma - po raz pierwszy głosili, że Jezus żyje, w dniu Pięćdziesiątnicy. Cudem jest to, że ludzie, którzy byli świadkami Jego haniebnej śmierci na krzyżu - uwierzyli.

2 lutego - 2008 ŚWIĘTO OFIAROWNIA PAŃSKIEGO
Do swojej świątyni przybędzie Pan, którego wy oczekujecie

I czytanie (Ml 3, 1-4): Po powrocie z niewoli babilońskiej naród nie odzyskał dawnej suwerenności. Jedyną ostoją i nadzieją stała się odbudowana świątynia. Za czasów proroka Malachiasza zarówno kult, jak i stosunki społeczne i moralne były w opłakanym stanie. Dlatego prorok nawołuje do nawrócenia tak kapłanów, jak i cały lud. Ludzie narzekają i podnoszą zarzuty: "Nie warto być wiernym Bogu; czyż jest On Bogiem sprawiedliwym, skoro dopuszcza, że złym powodzi się dobrze? (por. Ml 2, 17)". W odpowiedzi prorok zapowiada przyjście na sąd samego Boga. Na sądzie ostoją się tylko sprawiedliwi. Przedtem jednak świątynia zostanie oczyszczona, a kapłaństwo uzdrowione. Zanim przyjdzie Pan, przyjdzie anioł, Boży wysłannik, który przygotuje Mu drogę.Był nim Jan Chrzciciel. Po nim nadejdzie ktoś większy: Pan - Anioł Przymierza, czyli Mesjasz, tzn. Chrystus. Jego pierwsze - nagłe - pojawienie się w świątyni miało miejsce wtedy, gdy Jego rodzice wnosili Go do świątyni - jako Dzieciątko Jezus. Jego przyjście na sąd ostateczny jeszcze nie nastąpiło - oczyszczanie srebra i złota to sąd ostateczny. Gdy prorok mówi: przybędzie i nadejdzie, ukaże się i objawi - to zapowiada pierwsze i drugie przyjście Chrystusa. Na drugie czekamy, pierwsze już się dokonało; opowiada o nim Ewangelia.

2 grudnia 2007 - I NIEDZIELA ADWENTU
Powszechny pokój

I czytanie (Iz 2, 1-5): Proroctwo to pochodzi z okresu klęsk i nieszczęść, jakie spadały na królestwa Judy i Izraela. Zagrożone były wówczas Góra Syjon i świątynia - święte miejsca obecności Boga. Właśnie tam Izajasz zobaczył Króla, Pana Zastępów, na wysokim tronie. Prorok widzi również, jak do tej góry i do tej świątyni w czasach mesjańskich płyną wszystkie narody, aby usłyszeć Jego słowo, przyjąć Jego Prawo, uczyć się Jegodróg. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami, zaprowadzi powszechny pokój. Wtedy miecze przekują na lemiesze, a włócznie na sierpy. Wszystkich ogarnie światłość Pana. Tak będzie wyglądało ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata.