Przyjemnie było odwiedzać wujka. Mieszkał w ładnej okolicy i zawsze – zimą czy latem – ciekawie spędzali tam czas. Sama podróż również była ekscytująca, szczególnie dla Jaśka. Uwielbiał samochodowe wycieczki, odkąd zaś rodzice kupili nowe auto, korzystał z każdej okazji, by się nim przejechać.

Wiało nieprzyjemnie, w dodatku od wschodu nadciągały deszczowe chmury. Tylko, czy to miało jakieś znaczenie? Nawet gdyby teraz świeciło słońce, a w powietrzu zamiast zapachu jesieni unosił się zapach lata, dla Miłosza coraz częściej każda aura była nieodpowiednia na wyjście z psem, a wyjść należało zawsze po szkole.

W autobusie panował tłok, trochę też rzucało, mimo to stojąca w pobliżu młoda dziewczyna nie wypuszczała z rąk smartfona, zaciskając na nim kurczowo dłoń bardziej niż na poręczy. Iza spoglądała z podziwem na jej buty oraz spodnie w jaskrawym, rzucającym się w oczy, zielonym kolorze.

– Tam? Przecież to daleko! – mówił Marek, patrząc z dołu na szczyt. Wyjście na wierzchołek z perspektywy parkingu wydało mu się nierealne.

Na początku maja zazieleniły się już wszystkie drzewa i nawet te, które do niedawna miały całkiem bezlistne gałęzie, wypuściły wreszcie pąki. Michał miał wrażenie, że roślinność wprost rośnie w oczach. Brzozy oraz kwitnące kasztanowce niemal całkowicie przesłoniły widok za oknem. Jak co roku fasada położonej naprzeciwko kamienicy i znajdujący się dalej zabytkowy kościół skryły się za zasłoną zieleni; stąd, z pracowni matematycznej, będzie je można dostrzec dopiero w listopadzie.