Grekokatolicy na Słowacji obchodzą święto Serca Jezusowego w piątek po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego. Ma ono nazwę: Święto najsłodszego Pana, Boga i Zbawcy naszego, Jezusa Chrystusa, miłującego ludzi.

Dlaczego bez końca można mówić o miłości Boga? Ponieważ jest ona jak rwąca rzeka: gdy jest się daleko, niczym szczególnym się nie wyróżnia, ale gdy się jej przyjrzeć, widzimy, że każda następna fala jest niepodobna do poprzedniej, i choć to tylko woda, to wciąż przybiera nowe kształty i formy, aż budzi się w nas ciekawość, co będzie dalej? Miłość Boga – choć dla tego, kto Go nie zna, nie jest niczym szczególnym – to dla kochającego jest nieprzerwanym ciągiem wciąż nowych i niepodobnych do siebie uczuć. Każdy ukochany, choć już tak wiele od Boga otrzymał, wciąż chce brać coraz więcej.

Gdy więc (...) jasna noc, która blask zmieszała z promieniami wschodzącego słońca, przeszła dalej w biegnący dzień, nie przerwany już żadną ciemnością, rozważmy, bracia, proroctwo: Oto dzień, który uczynił Pan. Przedstawia ono rzecz nietrudną do spełnienia: radość i wesele według słów: Weselmy się w nim i radujmy. Co za wspaniały nakaz, co za słodka rada! Któż nie posłucha takiego polecenia? Któż zaraz nie przystąpi do jego wykonania? Nakazana jest radość, polecone wesele, gdyż znosi się karę za grzechy i ból zamienia się w radość.

Krzyż: dwie skrzyżowane belki, spotkanie człowieka z Chrystusem, znak śmierci i życia, znak cierpienia, które otwiera na większą miłość. Krzyż Chrystusa – mówił papież Franciszek – uczy nas patrzeć na bliźniego zawsze z miłosierdziem i miłością. Dlatego wielki dramat ludzkości zaczyna się wtedy, gdy krzyż – znak miłości otwierający na miłość i uczący miłości – zaczyna budzić nienawiść i sam staje się ofiarą nienawiści. Było tak wielokrotnie w czasach II wojny światowej, kiedy to hitlerowcy i Sowieci niejeden raz obracali całą swą złość przeciwko krzyżowi, profanując tę wielką świętość chrześcijaństwa. Warto się zatem przyjrzeć historii kilku wybranych krzyży polskich.

Noc, ze wszystkich nocy najważniejsza,
Noc, ze wszystkich nocy najbogatsza,
Cały świat w stajence się zmieścił,
Wieczność mniejsza jest niż strzała światła…