Będę im bezpieczną ucieczką w życiu, a szczególnie przy śmierci

W liście nr 131napisanym przez św. Małgorzatę Marię Alacoque w dniu 10 VIII 1689 r. czytamy: Boże Serce (...) obiecuje im [tym, którzy poświęcają się i powierzają Bożemu Sercu], że stanie się dla nich bezpiecznym schronieniem przeciw wszystkim zasadzkom nieprzyjaciół; zwłaszcza w godzinie śmierci Boże Serce przyjmie ich miłośnie, zapewniając im zbawienie, będzie się starało o ich uświęcenie i uczynienie ich wielkimi przed swym Ojcem o tyle, o ile starali się powiększyć w sercach królestwo Jego miłości.

Również w liście nr 140 świętej siostry znajdujemy słowa: (...)W tym właśnie Bożym Sercu [osoby świeckie i czciciele Bożego Serca] znajdą miejsce schronienia przez całe życie, a zwłaszcza w godzinie śmierci. Ach, jak słodko jest umierać, gdy się miało czułe i stałe nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa Chrystusa.

Chrześcijanie przeżywają swe życie wiedząc, że przeznaczeni są przez Boga do zbawienia. Nasze życie i śmierć stanowią uczestnictwo w życiu i w śmierci Chrystusa i są odpowiedzią na zaproszenie przez Boga do współpracy z Nim. Wszystkie obowiązki określają nasz stosunek do życia i śmierci, nabierając w ten sposób znaczenia religijnego. Ich źródłem jest nasza wiara!

Dar Boga

Niedobrze jest, jeśli człowiek dochodzi do przekonania, że tylko on sam może decydować o życiu i śmierci, odrzucając nakazy wiary. Bariery moralne nałożone przez przykazania ograniczają w pewnej mierze człowieka, ale równocześnie zapobiegają jego złym, niszczycielskim zapędom. Miłość ma być naczelną zasadą w życiu i śmierci. Człowiek nie posiada prawa dysponowania własnym życiem ani życiem cudzym. Los nasz i bliźnich jest w rękach Stwórcy, a Jego darem jest życie. To On i tylko On zadecyduje o jego trwaniu i kresie!

Życie nie jest najwyższą wartością i dobrowolnie podjęta rezygnacja z niego dla wartości wyższych jest w chrześcijaństwie wysoko ceniona. Życie i śmierć mogą stać się zadatkiem zbawienia, gdy przebiegają zgodnie z Bożymi zamiarami i poszanowaniem Jego przykazań, ale mogą być też przegraną szansą człowieka, gdy ten je zmarnuje.

Miejsce schronienia

Od Chrystusa nic nas nie powinno oderwać: ani dobrobyt świata, ani choroba, cierpienie czy śmierć. Pan znający nasze serca przychodzi nam z pomocą zarówno w pełnym lęku i niepokoju życia, jak i w śmierci. We wszystkich sytuacjach Jego Serce jest bezpiecznym miejscem schronienia. Wiele czynności w życiu powtarzamy, nabierając sprawności, poprawiamy je, ulepszamy, ale umierać nie będziemy kilka razy. Jeśli śmierć się nam nie powiedzie, nie naprawimy tego. Wielu ma czas na przygotowanie się do śmierci i dobrze potrafi to wykorzystać. Ale śmierć zaskoczy też niektórych i ich umieranie będzie wielką improwizacją. Śmierć ma wieczne następstwa, dlatego jest tak ważna!

Jezus swoim czcicielom obiecuje, że w życiu i godzinie śmierci będzie dla nich bezpieczną ucieczką. Życie i śmierć spotykają się w tej obietnicy, a Jezus zapewnia swoich czcicieli, że On jest w obu tych stanach z nimi. Wszelkie niepewności, obawy, kryzysy są do pokonania, gdy On jest z nami, a my z Nim.

Zbawieni na wieczność

Człowiek jako istota o naturze duchowo-cielesnej podlega biologicznemu prawu śmierci i musi umrzeć. Stwórca jednak przeznacza go i powołuje do życia wiecznego, do innego rodzaju egzystencji w wieczności. Dlatego śmierć podsumowuje całe życie człowieka i jest wydarzeniem w pełni ludzkim, decydującym o wiecznym jego przeznaczeniu. Stąd bierze się tak wielka powaga w obliczu śmierci. Pełny jej sens ukazał nam Chrystus. Nie jest ona kresem życia, lecz wpisuje się w zbawienie wieczne. Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa nasza śmierć jest pełnym zwycięstwem nad grzechem i przejściem do domu Ojca (por. Rz 6, 3-11; 14, 7-8; Ap 14,13; 2 Kor 5, 1-10). Gotowość przyjęcia takiej śmierci wyzwala człowieka z paraliżującego go strachu i umożliwia osiągnięcie prawdziwej wolności: Nie bójcie się tych, co zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą (Mt 10, 28).
Bądźmy czcicielami Serca Jezusa, bowiem zgodnie ze słowami IV obietnicy to Serce przyjmie miłośnie wszystkich powierzających się Mu i zapewni wieczne zbawienie.