Na trzeciej kondygnacji nowej dzwonnicy katedralnej, w obszernej izbie, z której jest piękny widok na Kraków, na ciesielskiej konstrukcji z potężnych dębowych bierwion, zawieszony jest największy i najznamienitszy z historycznych dzwonów w Polsce – Zygmunt; od niego też wieża wzięła swe imię.

Na rolę Kościoła jako domu i szkoły modlitwy wskazał Ojciec Święty podczas audiencji ogólnej 14 kwietnia 2021 roku, transmitowanej z Biblioteki Pałacu Apostolskiego. W katechezie zwrócił uwagę, że pierwszymi nauczycielami modlitwy są zwykle rodzice i dziadkowie, potem w miarę wzrastania pojawiają się kolejni świadkowie i mistrzowie wskazujący drogę do owocnego spotykania z Bogiem. Doświadczenie modlitwy trzeba nieustannie pogłębiać. Służą temu również sytuacje kryzysowe i budzenie się z grzechu do nowego życia.

Gdy Jezus wychodził z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.

By zobaczyć Serce Boże w Bazylice Serca Jezusa w Krakowie, trzeba unieść głowę. Figura, która znajduje się w prezbiterium, „wymaga” uklęknięcia, i to jest najlepszy punkt widokowy, by zobaczyć wyciągnięte ramiona Pana Jezusa i Jego bijące dla nas Serce. A gdy oddalimy się nieco w kierunku głównej nawy (idąc tyłem), to przed naszymi oczami otworzy się widok przepięknej mozaiki w apsydzie prezbiterium tuż nad wspomnianą figurą. Przedstawia ona triumf Serca Bożego.

Projektodawcą jezuickiego kościoła Serca Jezusa w Krakowie przy ul. Kopernika 26 był utalentowany młody polski architekt Franciszek Mączyński (1874-1947). On także w 1914 r. zaprojektował obecny ołtarz główny, nawiązujący stylem do włoskiego neorenesansu. Wykonali go: Karol Hukan i Jan Bukowski, a mozaiki – w ciągu jednego roku (1918-1919) - ułożył w nim jezuicki brat zakony Wojciech Pieczonka.