6. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 14, 23-29

Jak mogło do tego dojść? Skupmy się na czasowniku „dochodzić”. To, że coś takiego się stało, świadczy o tym, że jesteśmy w rzeczywistości dynamicznej. Coś się dzieje. By dojść na szczyt góry, należy wyruszyć i podjąć trud wędrówki. Zdobywa się go krok po kroku.

Ignacy w Ćwiczeniach duchowych koncentruje się na Panu Jezusie i wypełnia w tym wolę Matki Bożej z Kany Galilejskiej: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn (J 2). Warto zauważyć nie tylko niezwykłą dyskrecję Świętego wobec Pani Naszej, ale i Jej obecność w kluczowych momentach drogi rekolekcyjnej.

Diecezja Gliwicka z ustanowienia biskupa ordynariusza Jana Kopca od 26 sierpnia 2020 roku ma nowe Sanktuarium - Matki Boskiej Kochawińskiej. Mamy w nim wielki skarb, ikonę Maryi z Dzieciątkiem Jezus.

Maj jest dla nas, polskich katolików, szczególnym miesiącem. Pochylamy się w nim przed Tą, która porodziła Syna Bożego. W parafiach, przy kapliczkach przydrożnych brzmią słowa znanych pieśni maryjnych. Zacznijmy nasze spotkanie od zaśpiewania tej najbardziej znanej: Chwalcie łąki umajone… - i włączmy się w ten nurt modlitwy świata stworzonego, modlitwy uwielbienia za dar Maryi.

Istota kultu maryjnego

Pełnym i prawdziwym ideałem chrześcijańskiej doskonałości jest Jezus Chrystus, Światłość świata, a kult maryjny nie przysłania tej światłości, lecz uwydatnia jej blask i moc. Odkupienie jest łaską, a Bogurodzica jest łaski pełna. Kto z wierzących chce poznać, jak Chrystus działa w świecie, powinien patrzyć na Maryję, bo na Jej przykładzie widać najlepiej, co może uczynić z człowiekiem łaska Boża i na jakie wyżyny może go wznieść.