Zmartwychwstanie Pańskie;
Ewangelia: J 20, 1-9

Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy! Starożytna Tradycja Kościoła uznaje święto Zmartwychwstania Pańskiego za najstarsze i najbardziej czcigodne w całym roku liturgicznym. Każda niedziela jest „miniaturą Wielkanocy”.

Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy!

Nasz Pan Jezus Chrystus nie zakończył swej misji zbawczej, umierając na krzyżu, i nie zakończył jej też w grobie. On Zmartwychwstał!

W roku 2014, a okazji 200. Rocznicy wskrzeszenia Towarzystwa Jezusowego przez papieża Piusa VI w Kaplicy Męki Pańskiej, w ołtarzu bocznym rzymskiego kościoła del Gesú, została zainstalowana nowa nastawa ołtarzowa.

Góra Oliwna leży naprzeciw Jerozolimy i rozciąga się z niej przepiękny widok na miasto. Teraz zabudowana jest licznymi kościołami i klasztorami, ale w czasach Pana Jezusa była oazą sielskości i ciszy. Pan Jezus lubił to miejsce i często bywał tam ze swoimi uczniami. Patrzył na Święte Miasto – jedno z najpiękniejszych miast Wschodu tamtych czasów, którym zachwycali się nie tylko Żydzi, ale i obcokrajowcy (nie bez kozery w I w. Pliniusz Starszy – Rzymianin – w swej Historii naturalnej pisał o Jerozolimie, że nieporównanie przewyższa sławą inne miasta Wschodu).

Beatyfikacja o. Maksymiliana Kolbe w 1971 r., jakiej dokonał bł. Paweł VI, była przypomnieniem światu, że nawet w obozie koncentracyjnym zaplanowanym przez ludzi, którzy odwrócili się od Boga i całkowicie zagłuszyli swoje sumienia, znajdzie się człowiek świadczący o Bogu będącym Miłością.