Prawie dziesięć lat temu rozpoczęliśmy proces odnowienia i reorganizacji Apostolstwa Modlitwy. Ten długi, duchowy proces nie zależał tylko od naszych własnych wysiłków i zdolności, ale zasadzał się raczej na naszej otwartości ma Ducha Pańskiego. To On jest tym, który przewodzi. Wspomniana odnowa-reorganizacja była konieczna, by ten duchowy skarb Kościoła mógł być dostępny dla szerszej grupy ludzi, w sposób szczególny dla młodego pokolenia. Chodziło także o to, byśmy mogli być bardziej wierni misji, jaką Stolica Apostolska poleca nam od końca XIX wieku. Naszą misją jest modlitwa i taki sposób życia, który podejmuje wyzwania, przed jakimi staje ludzkość, a także misja Kościoła wyrażana w modlitewnych intencjach Ojca Świętego. To nie jest możliwe bez głębokiej komunii z Sercem Jezusowym. Z tego powodu, zapraszamy tych, którzy pragną być częścią naszej duchowej drogi, do podjęcia Drogi Serca, prowadzącej nasze serca do głębszego zjednoczenia z Sercem Jezusowym w naszej misji miłosierdzia i solidarności ze światem.

Wspomniany proces odnowy-reorganizacji nie zmienia Apostolstwa Modlitwy w coś nowego czy różnego od tego, czym było. Ma on raczej pomóc nam w pogłębieniu naszej wierności Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Podczas tej drogi mogą pojawiać się niezrozumienie, lęk i poczucie braku bezpieczeństwa. Jest to zjawisko normalne i spodziewane, nawet jeśli to, co wydaje się nowe, jest kontynuacją dawnego kursu. To co nowe oferuje nam kontynuację tego, co już istnieje. Czy nie jest to podobne do tego, co powiedział Jezus o nowej łacie i starym ubraniu: Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie (Mk 2, 21). Jak to nam ukazuje Ewangelia, zawsze kiedy Duch Pański wzywa nas do czegoś nowego, pojawia się pewne niezrozumienie.

Obecny proces reorganizacji postępuje naprzód i jest wiedziony przez Ducha Pańskiego, ma swoje źródło w reformie dokonanej przez o. Henriego Ramièrea z 1861 roku. Ten kapłan, jezuita, nadał Apostolstwu Modlitwy nowy dynamizm, uzmysławiając jego ówczesnym członkom, że nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa było częścią proponowanej przez niego drogi. Wraz z opublikowaniem pierwszego numeru „Posłańca Serca Jezusowego” zaprosił ich do modlitwy w intencjach Serca Jezusa. Od 1879 roku te intencje są każdego miesiąca formułowane przez papieża i powierzane Apostolstwu Modlitwy. Poprzez to zaproszenie o. Ramière pokazał, że ta modlitwa była aktem apostolstwa oraz otwarciem się na świat. Także i my przez ofiarowanie naszej modlitwy jesteśmy zjednoczeni z Sercem Jezusowym w służbie Jego misji.

Modlitwa, czy to apostolska, czy misyjna, jest modlitwą, która przygotowuje nas do misji Chrystusa w naszym codziennym życiu. Ofiarowana modlitwa czyni nas zdolnymi do Jego misji. Taka postawa wewnętrznej gotowości do podjęcia misji jest otwarciem serca oraz aktem uległości na poruszenia Ducha Pańskiego. Z tego powodu dokument o odnowieniu Apostolstwa Modlitwy nosi tytuł: Droga z Jezusem w apostolskiej gotowości.  To, co o. Ramière nazywał „modlitwą i gorliwością” (w sensie troski, pracowitości i zaangażowania) dla Królestwa Bożego, my dzisiaj nazywamy „modlitwą i działaniem”. Prawdziwa bowiem modlitwa przygotowuje nas do działania i otwiera nas na innych i na świat.

Ojciec Ramière uważał, że Apostolstwo Modlitwy wyraża się w wymiarach: 1) modlitwy jako działania rozumianego uniwersalnie, 2) stowarzyszenia jako niezbędnego warunku dla efektywnej modlitwy, 3) zjednoczenia z Sercem Jezusa, jako źródłem życia dla tej wspólnoty. To co on nazywał „stowarzyszeniem” (association), my dzisiaj nazywamy „siecią” (network), czyli słowem, które dziś lepiej wyraża pierwotną intencję. Ojciec Ramière wyrażał to jasno mówiąc, że: to nie jest stowarzyszenie rozumiane tak, jak inne, ani nowe dzieło dodane do innych, ale raczej nowe zjednoczenie, które łączy wszystkie kościelne stowarzyszenia skupione na tym samym celu – na misji Kościoła. Mówiąc to, Apostolstwo Modlitwy było świętym węzłem serc chrześcijan zjednoczonych w Sercu Jezusa. Ta „sieć serc” jest Papieską Ogólnoświatową Siecią Modlitwy, której Ojciec Święty poleca modlić się w jego modlitewnych intencjach, które wyrażają wyzwania, jakie stoją przed ludzkością i które są także misją Kościoła. Wyzwania te są owocem szerokiego spojrzenia i globalnego rozeznania i są również intencjami Serca Jezusa. Stanowiąc istotną część Sieci Modlitwy, prowadzą nas do wzrostu w gotowości misji miłosierdzia Jezusa wobec świata, wchodząc również w dynamikę Serca Jezusa.

Jak możesz zostać członkiem Sieci Modlitwy

Proponujemy dwa sposoby uczestnictwa: „otwarty” oraz drugi, „członkostwa i zaangażowania”, który jest możliwy na obu poziomach, osobistym i wspólnotowym.  Te modalności są reinterpretacją trzech poziomów uczestnictwa wywodzących się ze Statutów z 1896 roku, a które były obecne w wielu krajach.

Uczestnictwo „otwarte”, jest możliwe dla każdej osoby ochrzczonej. Polega na modlitwie według intencji papieskich, w sposób szczególny w pierwszy piątek każdego miesiąca.

Droga „członkostwa i zaangażowania” jest natomiast bardziej aktywnym zaangażowaniem tak na poziomie osobistym, jak i wspólnotowym. Poziom osobisty zakłada trzy pory modlitwy do Pana jako część codziennego życia.

Te modlitwy są dostępne na naszej platformie modlitewnej „Click to Pray” – Kliknij aby się modlić:

- „Z Jezusem o poranku” – propozycja modlitwy ofiarowania.

- „Z Jezusem w ciągu dnia” – modlitwa, która pozwala nam nakierować nasze serce, oraz odnowić w nim to, co pozostaje jeszcze do zrobienia w ciągu dnia.

- „Z Jezusem pod koniec dnia” – by ponownie odczytać i rozpoznać naszą gotowość do misji, jaką daje nam Pan.

Tak jak mówią Statuty (Artykuł 4. 2.1): Modlitwa ta i dyspozycyjność apostolska odbywa się zawsze w łączności z Maryją, Królową Apostołów. Dla tych, którzy czują się zaproszeni do życia w sposób bardziej zjednoczony z Najświętszym Sercem Jezusa, i którzy pragną sformalizować swoje osobiste oddanie, zaangażowanie i służbę w takim właśnie rozumieniu, proponuje się „akt poświęcenia” lub „przymierza z Jezusem Chrystusem”. To czyni taką osobę „apostołem modlitwy”, zakładając zaangażowanie i bycie w gotowości do służby w swoich wspólnotach, parafiach, szkołach itp. jako członek Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy (włączając w to Eucharystyczny Ruch Młodych).

Na poziomie wspólnoty parafialnej lub lokalnej wspólnoty chrześcijańskiej możemy zamanifestować to zaangażowanie w służbie Kościołowi dzisiaj. Promując to papieskie dzieło, a w sposób szczególny modlitwę w intencjach Ojca Świętego, dedykujmy pierwsze piątki miesiąca jako szczególnie temu poświęcone.

Nasze najliczniejsze i najbardziej istotowe wspólnotowe zaangażowania jako grup Apostolstwa Modlitwy są zrodzone z duchowej tradycji i obecności w parafiach. Te grupy tworzą Papieską Sieć Modlitwy. Można je spotkać w wielu krajach i są niczym widoczny wierzchołek góry lodowej, działalności którą tworzymy. Bez tych grup, które wiernie podtrzymują duchowy skarb powierzony przez Pana w nasze ręce, nigdy nie bylibyśmy zdolni rozpocząć tego procesu odnowy w posłudze eklezjalnej. W wielu krajach istnieją również struktury diecezjalne, posiadające, w niektórych przypadkach własny rytm oraz swoje własne wewnętrzne zasady i modele postępowania. Są one zaproszone do integracji siebie samych podług własnego rytmu w procesie „odnowienia” w celu pogłębienia ich duchowych fundamentów i powrotu do spotykania się z dynamiką Serca Jezusowego u swoich korzeni.

Proces odnowienia grup Apostolstwa Modlitwy wymaga czasu. Rytm każdej ze wspólnot musi zostać uszanowany. Osoby, które odkrywają Papieską Sieć Modlitwy, mogą utworzyć wspólnoty, które już całkowicie odzwierciedlają „odnowienie”.

Te wspólnoty nie tylko się modlą i zakładają wewnętrzną gotowość do współpracy z misją Kościoła, ale również mobilizują siebie w konkretny sposób, szukając dróg, by zaangażować się w podjęcie wyzwań, jakie stawia przed nimi ludzkość i potrzeby Kościoła. Ci, którzy dołączają do tych wspólnot, przyrzekają osobiście oraz jako grupa żyć zgodnie z dynamiką Serca Jezusowego. Statuty mówią (Artykuł 4. 2.3): Przez ten akt przyjmują na siebie obowiązek dyspozycyjności w służbie wspólnotom Apostolstwa Modlitwy i Eucharystycznego Ruchu Młodych w misji Kościoła lokalnego. Będą oni wspierać naszą młodą gałąź - Eucharystyczny Ruch Młodych, tam gdzie one istnieją oraz inne programy duszpasterskie dla młodych (w parafiach, szkołach, uczelniach itp.).

Ten cały proces odnowy może stwarzać wiele nieporozumień, napięć i lęków. To co jest ważne, to zaufać Panu, gdyż to On jest tym, który nas prowadzi. Papieska Sieć Modlitwy (Apostolstwo Modlitwy) jest czymś istotowym dla misji Kościoła jako że nie ma takiej misji, misji posłuszeństwa Duchowi Pańskiemu, które może istnieć bez modlitwy. Dziś, tak jak i wczoraj Pan daje nam ogień ze swojego Serca.

ks. Frédéric Fornos SJ
Dyrektor międzynarodowy Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy

Tekst pochodzi z magazynu „Mensageiro” (Portugalia)
tłumaczenie z j. angielskiego Paweł Dudzik SJ