Święty Klaudiusz La Colombière (1641-1682), jezuita, nie tylko pomógł św. Małgorzacie Marii Alacoque poznać głębię miłosierdzia Serca Jezusa, ale także podczas jej ostatniej wizji  Pan powierzył zadanie przekazania doświadczenia i zrozumienia tajemnicy Najświętszego Serca Siostrom Wizytkom i Ojcom Towarzystwa Jezusowego.

Dwieście lat później Towarzystwo Jezusowe oficjalnie przyjęło to „najmilsze zadanie” poprzez Dekret 46 23. Kongregacji Generalnej (1883), a następnie powierzyło ją (Dekret 21 26. Kongregacji) w 1915 roku Apostolstwu Modlitwy. Ojciec Peter-Hans Kolvenbach SJ, który pełnił funkcję Przełożonego Generalnego Towarzystwa Jezusowego, stwierdza wyraźnie: To właśnie w 1915 roku 26. Kongregacja Generalna uroczyście zapragnęła połączyć promocję nabożeństwa do Serca Jezusowego z Apostolstwem Modlitwy. Apostolstwo Modlitwy jest uprzywilejowanym środkiem wybranym przez Towarzystwo Jezusowe do wypełnienia tej misji. Wspominam o tym, ponieważ to dzieło, obecnie Papieskie Dzieło znane jako Papieska Światowa Sieć Modlitwy, zostało powierzone przez papieża Towarzystwu Jezusowemu. Papieska Światowa Sieć Modlitwy, czyli Apostolstwo Modlitwy, utrzymuje szczególną więź z Paray-le-Monial - Sanktuarium Serca Jezusowego. Wynika to częściowo z faktu, że Apostolstwo Modlitwy zostało założone przez jezuitów w 1844 roku, i to właśnie z pomocą św. Klaudiusza La Colombière, jezuity, św. Małgorzata Maria Alacoque mogła poznać głębię miłosierdzia Serca Jezusowego. Ponadto, jak wiadomo, podczas jej ostatniej wizji w 1688 roku, uznanej przez Kościół, Pan powierzył misję przekazywania doświadczenia i zrozumienia tajemnicy Najświętszego Serca Siostrom Wizytkom i Ojcom Towarzystwa Jezusowego.

2 lipca 1688 roku, w święto Nawiedzenia, Pan po raz ostatni ukazał się Małgorzacie Marii: Najświętsza Dziewica była po jednej stronie, a święty Franciszek Salezy po drugiej ze świętym Ojcem La Colombière. Zwracając się do dobrego ojca La Colombière, ta Matka dobroci powiedziała do niego: „Dla ciebie, wierny sługo mego Boskiego Syna, masz wielki udział w tym drogocennym skarbie; jeśli jest on dany córkom Nawiedzenia, aby go poznały i rozdawały innym, to jest on zarezerwowany dla ojców waszego Towarzystwa, aby ukazywali jego użyteczność i wartość, aby był on przyjmowany z szacunkiem i wdzięcznością należną tak wielkiemu darowi”.

W 1883 roku, Towarzystwo Jezusowe oficjalnie przyjęło to „najmilsze zadanie poprzez Dekret 46 23. Kongregacji Generalnej: Oświadczamy, że Towarzystwo Jezusowe przyjmuje z przepełniającym duchem radości i wdzięczności to najmilsze zadanie (munus suavissimum) powierzone mu przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, aby praktykować, promować i szerzyć nabożeństwo do Jego najświętszego Serca. Aby wypełnić tę misję, w 1915 r., podczas 26. Kongregacji (Dekret 21), powierzono je Apostolstwu Modlitwy.

Ojcowie 26. Kongregacji Generalnej, przypominając uroczystą deklarację 23. Kongregacji, w której pobożnie wyznano, że „Towarzystwo Jezusowe z największą radością i najgłębszą wdzięcznością przyjmuje i podejmuje najmilsze zadanie powierzone mu przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, aby praktykować, rozwijać i szerzyć nabożeństwo do Jego Boskiego Serca” oraz wiedząc z doświadczenia, że Apostolstwo Modlitwy jest bardzo dobrym środkiem do rozwijania tego nabożeństwa, raz jeszcze potwierdził, u progu stulecia odnowienia Towarzystwa, wielki zapał Towarzystwa w odniesieniu do wszystkiego, co dotyczy Najświętszego Serca Jezusowego, i wyraził gorące pragnienie, aby wszyscy nasi członkowie, zwłaszcza przełożeni, uważali to za osobiste i usilnie zalecali im rozwijanie i szerzenie tego pobożnego Stowarzyszenia Najświętszego Serca wszelkimi dostępnymi im środkami.

Apostolstwo Modlitwy, Apostolstwo Serca Jezusowego

Począwszy od końca XX wieku, Towarzystwo Jezusowe zainicjowało odnowę duchowości Serca Jezusowego, jednocześnie starając się odnowić Apostolstwo Modlitwy. 9 czerwca 1972 roku o. Pedro Arrupe SJ, przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego (1907-1991), sto lat po ojcu Beckxie SJ, poświęcił Towarzystwo Sercu Chrystusa. W liście wysłanym do wszystkich jezuitów pisał: Przezwyciężając psychologiczne przeszkody, jakie mogą przedstawiać zewnętrzne formy tego nabożeństwa, jezuita powinien je ożywiać poprzez solidną i dziewiczą duchowość chrystocentryczną Ćwiczeń, które poprzez swój integralny chrystocentryzm i prowadząc do całkowitego ofiarowania siebie, przygotowują nas do „odczuwania” miłości Serca Chrystusa jako punktu jedności całej Ewangelii. Życie jezuity jest doskonale zjednoczone w odpowiadaniu na wezwanie wiecznego Króla w tym Zabierz, Panie, i przyjmuj, od Kontemplacji do osiągnięcia miłości, która wieńczy Ćwiczenia. Życie tą odpowiedzią i ofiarą będzie dla każdego z nas i dla całego Towarzystwa prawdziwą realizacją ducha poświęcenia się Sercu Chrystusa na sposób ignacjański. To właśnie poprzez intensywne życie duchem Ćwiczeń, zobowiązanie do życia i ofiarowania naszej modlitwy i pracy w jedności z Sercem Chrystusa wyłania się jako nieunikniona pilna potrzeba apostolska, realizując w ten sposób egzystencję ściśle skoncentrowaną na Chrystusie i Kościele. Apostolstwo Modlitwy ożywiało i nadal ożywia kapłańską perspektywę życia wielu chrześcijan, umożliwiając im spełnienie się w eucharystycznej ofierze Chrystusa i w poświęceniu świata Bogu (Lumen gentium 34). Ten środek Apostolstwa Modlitwy, który bardzo pomógł ludowi Bożemu, może dziś, ważnie odnowiony i dostosowany, zapewnić nową i zwiększoną posługę, zwłaszcza że istnieje taka potrzeba tworzenia apostolskich grup modlitewnych i poważnego zaangażowania duchowego.

Wybacz mi długość tego cytatu, ale to, co mówi o. Pedro Arrupe SJ, pozwala nam dobrze zrozumieć, jak wyobrażał sobie misję Apostolstwa Modlitwy, związaną z duchowością Serca Jezusowego i jego odnową. Papież Jan Paweł II w 1986 roku utwierdził Towarzystwo Jezusowe w misji, którą otrzymało od samego Chrystusa, aby szerzyć nabożeństwo do Jego Boskiego Serca, a także w uprzywilejowanych środkach, które wybrało do wypełnienia tej misji, a mianowicie w Apostolstwie Modlitwy. Z tych powodów gorąco pragnę, abyście poprzez wytrwałe działanie kontynuowali szerzenie prawdziwego kultu Serca Chrystusowego i abyście byli zawsze gotowi nieść skuteczną pomoc moim braciom w episkopacie w krzewieniu wszędzie tego kultu, troszcząc się o znalezienie najodpowiedniejszych środków do jego przedstawiania i praktykowania, tak aby dzisiejszy człowiek, z własną mentalnością i wrażliwością, mógł odkryć prawdziwą odpowiedź na swoje pytania i oczekiwania. W ubiegłym roku (2023), z okazji Kongresu Apostolstwa Modlitwy, w sposób szczególny powierzyłem wam to Dzieło ściśle związane z nabożeństwem do Najświętszego Serca, tak dzisiaj, podczas mojej pielgrzymki do Paray-le-Monial (2024) proszę was o dołożenie wszelkich starań, abyście coraz lepiej wypełniali misję, którą powierzył wam sam Chrystus - szerzenie kultu Jego Boskiego Serca. Przełożeni generalni Towarzystwa Jezusowego odpowiedzieli na to wezwanie z długoterminowym zaangażowaniem. Ojciec Peter-Hans Kolvenbach SJ (1983-2008) podkreślał, że Towarzystwo Jezusowe od 1915 r. chciało uroczyście połączyć promocję nabożeństwa do Serca Jezusowego z Apostolstwem Modlitwy, o czym świadczy książka zbierająca niektóre z jego przemówień i homilii na temat Serca Chrystusa A Most Pleasant Mission (1988). Podczas swojego generalatu starał się odnowić Apostolstwo Modlitwy. Następnie o. Adolfo Nicolás SJ, przełożony generalny w latach 2008-2016, promował odnowienie Apostolstwa Modlitwy, a tym samym aktualizację jego duchowego fundamentu, nabożeństwa do Serca Chrystusa. Wreszcie o. Arturo Sosa SJ, obecny przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego, podobnie jak jego poprzednicy wspiera to dzieło, odnowił poświęcenie Towarzystwa Sercu Jezusowemu 31 lipca 2022 roku, w święto św. Ignacego Loyoli. Nic więc dziwnego, że Apostolstwo Modlitwy, obecnie Papieska Światowa Sieć Modlitwy, Papieskie Dzieło powierzone Towarzystwu Jezusowemu, ma za swój duchowy fundament duchowość Serca Jezusowego.

***

tłumaczenie ks. Stanisław Groń SJ