Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy i Czytelnicy „Posłańca Serca Jezusowego”!

Święta Bożego Narodzenia i nadchodzący Nowy Rok 2017 to miła okazja do podziękowania Wam i dobra sposobność do przekazania najserdeczniejszych życzeń i zapewnień o modlitwie.

Dziękuję wszystkim Waszym Księżom Opiekunom, Proboszczom, Animatorom za wspólną całoroczną modlitwę, świadectwo braterskości i troskę za Wasze zaangażowanie w modlitwę za Papieża Franciszka i cały Kościół w świecie i w naszej Ojczyźnie.

Niech słowa świętych: Karola Boromeusza i Grzegorza z Nazjanzu, biskupa pomogą wyrazić to, co ważne i konieczne, abyśmy uroczyście świętowali:

„Najmilsi! Oto czas godny czci i uroczysty, czas upragniony, wyczekiwany i witany z niezmierną radością. Mamy go przeżywać z pobożnym sercem, nieustannie dzięki czyniąc i wielbiąc Ojca przedwiecznego za miłosierdzie nam dane w tajemnicy tych dni. Bóg, w swej wielkiej miłości ku nam, grzesznym, zesłał nam swego Jednorodzonego Syna.

Kościół co roku rozważa tę tajemnicę, abyśmy nieustannie odnawiali w sobie pamiątkę tak wielkiej miłości nam okazanej. Uczy nas również, że przyjście Zbawiciela przyniosło dobro nie tylko tym, którzy żyli z Nim współcześnie, lecz także, że moc tego przyjścia udziela się nam wszystkim, jeśli tylko zechcemy przez wiarę i sakramenty przyjąć łaskę, którą Chrystus nam wyjednał, i naszym postępowaniem dostosować się do Jego woli.

Kościół pragnie również, abyśmy zrozumieli, że tak jak Chrystus raz jeden przyszedł na świat w ludzkim ciele, tak też gotowy jest przyjść do nas w każdej chwili i o każdej godzinie, jeśli tylko usuniemy przed Nim wszelkie przeszkody, i że wtedy zamieszka duchowo w naszych duszach, przynosząc nam obfitość łask”.

Kontemplujcie tę Wielką Miłość Boga, gdy razem na Waszych spotkaniach modlitewnych śpiewać będziecie kolędy i łamać będziecie się opłatkiem bo:

„Oto Syn Boży, przedwieczny, niewidzialny, nieuchwytny, bezcielesny, światłość ze światłości, źródło życia i nieśmiertelności, ukazał się nam jako Bóg w przyjętym przez siebie człowieczeństwie. Ten, który innych wzbogaca, staje się ubogim. Przyjmuje ubóstwo mego ciała, abym dostąpił bogactwa Jego Bóstwa. Czemuż tak wielki nadmiar dobroci? Czemuż owe tajemne względem (nas) i mnie zamiary?

Taki był Boży plan zbawienia, że człowiek miał być uświęcony przez wejście Boga w ludzką rzeczywistość, by On sam nas wybawił, mocą swoją pokonując tego, który nami władał, i za pośrednictwem Syna znów nas doprowadził do siebie. Żeby ożyć, potrzebowaliśmy Boga, który przyjął ciało”.

Kochani! Niech Nowy Rok 2017, którego Patronami będzie Maryja z Fatimy i św. Albert Chmielowski, pomogą nam stanąć blisko z modlitwą i z czynem braterskiego miłosierdzia wobec wszystkich, którzy na to czekają. Niech serca nasze nie stygną w okazywaniu miłosierdzia!

Z całego serca Wam błogosławię, serdecznie pozdrawiam i modlę się, abyśmy zachowali nienaruszoną wiarę w tajemnicę Wcielenia i sławili ją z pełnym miłości oddaniem.

Krajowy Dyrektor Apostolstwa Modlitwy w Polsce
ks. Stanisław Groń SJ
Kraków, Boże Narodzenie 2016