Dlaczego sobota jest szczególnym dniem Błogosławionej Dziewicy?

30 Maj 2018
Humbertus de Romanis
 

Warto wiedzieć, dlaczego ludzie oddani Błogosławionej Dziewicy bardziej czczą Ją w soboty, aniżeli w inne dni.

Trzeba zatem zauważyć, że o dniu sobotnim mówi się, iż Pan w nim odpoczął; również w Niej – niby w swoim namiocie – Pan spoczął. Mają więc coś wspólnego sobota i Dziewica, albowiem sobota jest czasem, Ona zaś – miejscem odpoczynku Pańskiego.

Następnie: w sobotę wypełniło się dzieło stworzenia natury, w Maryi natomiast wypełniło się dzieło ponownego stworzenia, mianowicie dzieło łaski. Powiada Bernard: W Tobie i przez Ciebie, o Najłaskawsza, ręka Założyciela świata ponownie stworzyła swoje stworzenia. Tak więc zarówno Maryja jak sobota mają coś wspólnego z dopełnieniem dzieła stworzenia.

Następnie: Dzień sobotni został pobłogosławiony ponad inne dni, o czym Rdz 2, 3: pobłogosławił Bóg ów siódmy dzień. Również Maryja jest błogosławiona ponad wszystkie kobiety (Łk 1, 42).

Następnie: Dzień sobotni był świętszy niż pozostałe, o czym tamże: i uczynił go świętym. Również Ona jest świętsza niż wszyscy inni. Dlatego jest czymś słusznym, aby Błogosławiona między niewiastami i Najświętsza ze wszystkich ludzi była szczególnie czczona w dniu błogosławionym i świętszym niż inne dni.

Następnie: Dzień sobotni łączy piątek, który jest dniem pokuty, z dniem Pańskim, który jest dniem radości. I nikt nie może przejść z owego dnia smutku do dnia radości inaczej niż przez sobotę. Podobnie nikt nie może przejść z utrapień tego świata do radości nieba inaczej niż przez tę Pośredniczkę świata.

Następnie: na co zwracają uwagę święci: W Wielką Sobotę, kiedy inni osłabli w wierze, Ona w wierze wytrwała.

***

W swoim wymiarze materialnym szabat swoją rolę już spełnił. Zapowiadał on bowiem Tego, który przyszedł do nas, aby stać się naszym Odpoczynkiem. Nie przypadkiem obie sceny „szabatowe” w Ewangelii Mateusza poprzedzone są następującym wezwaniem Chrystusa: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię... (Mt 11, 28-30). Toteż zrozumiałe, że Apostoł Paweł o święceniu szabatu, podobnie jak o innych kultowych instytucjach Starego Testamentu, powiada, iż było ono cieniem spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa (Kol 2, 17).

Chociaż jednak instytucje starotestamentalne przeminęły, pamięć o nich już od czasów apostolskich jest dla Kościoła ważnym źródłem inspiracji duchowych. (…)

Zamieszczony tekst przekonująco świadczy o tym, jak bardzo religijna pamięć o starotestamentalnej instytucji szabatu może wzbogacać nasze myślenie chrześcijańskie. Niektóre zawarte w nim stwierdzenia nabiorą nowej jeszcze, nieoczekiwanej głębi, jeśli pamiętać będziemy o tym, że naszym Szabatem, naszym Odpoczynkiem, jest Syn Boży Jezus Chrystus.

o. Jacek Salij OP
Teksty o Matce Bożej. Dominikanie średniowieczni (fragment)

 

Przeczytaj także

św. Maksym
ks. Stanisław Groń SJ
ks. Stanisław Łucarz SJ
Roman A. Siebeneck
ks. Bogdan Długosz SJ
św. Teresa od Dzieciątka Jezus
ks. Robert Janusz SJ

Warto odwiedzić