Środą popielcową (14 lutego) rozpoczniemy Wielki Post. Wzywa on każdego z nas, aby wprowadzić Zmartwychwstanie w nasze życie.

Wymaga to jednak wiary i pokuty oraz uzdrowienia i doskonalenia duszy, oczyszczenia z tego, co jest zbędne w naszym życiu, i uwydatnienia tego, co jest istotne. Chcemy odnowić nasze zaangażowanie w wierze we wspólnocie Kościoła, może przytępione przez rutynę dnia codziennego i jego powierzchowność. Pragniemy przystanąć, zastanowić się nad tym, co się w nas dzieje. Chcemy lepiej i więcej modlić się i służyć Bogu i bliźnim. Jesteśmy zaproszeni, aby otworzyć nasze serca na Słowo Boże w nadziei, że słysząc je, podejmiemy odnowę nas samych.

Wielki Post to czas dany po to, aby poważnie przemyśleć, kim Jezus jest dla nas, i odświeżyć nasze duchowe życie. Chcemy być przeniknięci świadomością Chrystusowego krzyża i pragniemy wyostrzyć naszą zdolność duchowej koncentracji. Jeśli poskromimy nasze słabości, może będziemy zdolni zapanować nad naszymi wadami, które zasłaniają nam oblicze Boga i ludzi. Trzeba nam pozbywać się lenistwa, zawiści i pychy, które hamują nasz duchowy wzrost. To one uniemożliwiają nam bycie radosnymi dawcami wobec Boga i ludzi. Oby łakomstwo i wszelkie pożądania, które zniewoliły i przywiązały nas, zostały pokonane. Niech zrodzi się w nas łaska prostoty. Powinniśmy żałować naszych wykroczeń, naruszenia sprawiedliwości i braku uczciwości. Wielki Post dopinguje nas do lepszego postępowania, bo gdy popiół jest sypany na nasze głowy, słyszymy słowa: prochem jesteś i w proch się obrócisz.

Wielki Post zadaje kłam jakiemuś naszemu odosobnieniu w Kościele, nie jesteśmy w nim sami, idziemy wraz z całym Kościołem świętą drogą odnowy. Znów niedziele Wielkiego Postu zanurzą nas w samym centrum wiary, przypominając, kim jesteśmy i kim mamy się stać. Idziemy więc ochotnie przez Wielki Post do Jerozolimy naszego życia wraz z Tym, który prowadzi nas do domu Ojca. Żyjmy po nowemu, niezależnie od tego, co nasze życie przypominało dotychczas, żyjmy w pełni! Tylko Jezus jest miłością i miłosierdziem. On daje nam nowe życie i prowadzi nas ku większym jego zasobom.