Publikacje Poznaj Serce Jezusa oraz Żar Miłości mogą pomóc w odkrywaniu piękna i głębi tradycyjnej Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Stanowią dwie całości i dwa różne podejścia do tematu, jedno z nich jest bardziej metodologiczne, drugie ascetyczne.

Poznaj Serce Jezusa ma kształt przewodnika po Litanii, a więc w koniecznym zarysie przybliża czytelnikowi kontekst jej powstania oraz przedstawia postaci i fakty, które miały wpływ na ukształtowanie się współczesnej formy Litanii. W drugiej części opracowania autor podejmuje próbę interpretacji poszczególnych wezwań. Pozwala to spojrzeć na Litanię jako na minitraktat teologiczny, streszczający najważniejsze argumenty naszej wiary. Analiza wezwań dokonuje się po śladach chrystologicznej refleksji, wychodzącej od tajemnicy Jezusowej tożsamości wyrażanej w Jego zaangażowaniu się w świat, a prowadzącej do obietnicy eschatologicznej chwały, którą możemy odczytać w Jezusowym Sercu.

Publikacja Żar Miłości może być rozumiana jako synteza pierwszej, z tym jednak, że w warstwie treściowej jest to propozycja przewodnika pomocnego do odprawienia rekolekcji w duchu ignacjańskim; zawiera bowiem trzydzieści medytacji o Najświętszym Sercu Jezusa. Od strony pastoralnej książeczka ta została też tak skomponowana, aby w bezpośredni sposób mogła posłużyć do animacji nabożeństw i adoracji związanych z kultem Jezusowego Serca.

Medytacje nad Sercem Jezusa to przede wszystkim poznawanie tajemnic Boga. Wezwania litanii, mimo swojej lakoniczności, mają wiele wspólnego z przewodnikiem po Biblii, bo odwołują się do konkretnych śladów Objawienia. Przypominają je i zachęcają do aktualizacji, czyli do ponownego doświadczenia działającego Boga. Analogicznie dzieje się podczas Eucharystii, w czasie której przypominane są wielkie dzieła Boga oraz jesteśmy konsekrowani Jego świętością. Medytacje są galerią obrazów, czyli ikon pomocnych w opisaniu Niewyrażalnego.

Poza wątkiem osobistej refleksji autora nad Litanią do Najświętszego Serca Jezusa gdzieś w tle rysuje się nadzieja na inspiracje, czyli zaproszenie czytelnika do modlitwy oraz zamyśleń nad tajemnicą Bożego Serca. A modlitwa to proces formacji serca – długi, żmudny i często niezrozumiały, podobnie jak praca zbierania nektaru przez pojedynczą pszczołę w odniesieniu do dobrodziejstwa miodu, końcowego produktu wielu pszczelich usiłowań. Chodzi więc o to, aby skarbiec dawnych modlitw na nowo przemówił, dodał otuchy i ożywił serce. Nie wydaje się, aby możliwe było zacząć lepiej żyć bez wspomnianej transformacji serca. Piękniejsze życie to nie kwestia decyzji, ale większe nasycenie życia Bogiem. Chodzi więc ostatecznie o to, aby jakoś pobrudzić się boskim pyłem, bo zdaniem św. Gertrudy z Helfty równie niemożliwe jest pozostać czystym przy mieleniu mąki, co nie odnieść żadnego duchowego pożytku przy podejmowaniu modlitwy.