Powszechna na kwiecień:

Aby rolnicy indywidualni Otrzymywali należyte wynagrodzenie za swoją cenną pracę.

Człowiek otrzymał od Stwórcy ziemię w darze, dlatego powinien czuć się za nią odpowiedzialny. Papież Franciszek, w encyklice Laudato si’ opisuje wielostronnie szlachetną (i nie tylko) postawę, którą ludzie powinni przejawiać wobec całego stworzenia. Uprawa ziemi winna być tego najwyższym wzorem.

Uprawiać – to kultywować – stąd wywodzą się znaczenia daleko wykraczające poza rolnictwo (uprawiać naukę, tworzyć kulturę, kultywować tradycje, sprawować religijny kult). Do szlachetnej uprawy ziemi nawiązuje więc bardzo wiele wartości wyrażających i oceniających zasadnicze znaczenie rolnictwa dla całej ludzkości. W uprawianiu, choćby niewielkiego skrawka gleby, tak wielu znajduje odpoczynek, relaks, a także bliskość samego Boga.

W dzisiejszym świecie, także w naszym kraju, dostrzec można jednakże olbrzymie obszary ziemi nieuprawianej, która jest zdewastowana albo porzucona – to bardzo smutny widok. Jakże cieszą nas małe gospodarstwa, mieniące się bogactwem roślin i zwierząt, którym ta ziemia zapewnia byt. Jakże pięknie Adam Mickiewicz opisuje to na kartach Pana Tadeusza. Z drugiej strony widzimy dziś ogromne gospodarstwa rolne wyzyskujące bezlitośnie ziemię, w pobliżu których nie można żyć, choćby na skutek zanieczyszczeń powietrza i wody. Wyzysk ziemi skutkuje zanikaniem roślin, a także zwierząt, jak również nieobliczalnymi zmianami środowiskowymi.

Powinniśmy zatem wspierać tych, którzy pragną „żyć z ziemi” możliwie tak blisko, jak to zamyślił dla nas Bóg. Dla wielu nie jest to dziś możliwe, ale zawsze można samemu uprawiać mały ogródek (choćby rośliny doniczkowe), aby nie zatracić więzi z urodzajną ziemią. Mądra gospodarka wielkoskalowa jest dziś konieczna, gdyż trzeba wyżywić wielkie miasta, jednak nie można przy tym niszczyć powołania rolników indywidualnych, dla których uprawa ziemi jest niejako modlitwą, kultem Boga-Stwórcy. Dobrze wiemy, że produkty z takich drobnych gospodarstw przewyższają jakością żywność masową. Módlmy się, aby nigdy nie brakło w świecie rolników indywidualnych, by mogli być dobrze wynagradzani, gdyż są dla nas drogowskazem, a nieraz wyrzutem sumienia, w podejściu do Stwórcy, który daje nam przez nich dar, nie tyko produkt.

Ewangelizacyjna na kwiecień:

Aby chrześcijanie w Afryce dawali świadectwo miłości i wiary w Jezusa Chrystusa pośród konfliktów polityczno-religijnych.

Afryka jest dla Kościoła kontynentem nadziei. Rocznik papieski „Annuario Pontificio 2015” potwierdza, że to właśnie na Czarnym Lądzie Kościół rozwija się najbardziej dynamicznie. W ciągu ośmiu lat (2005-2013) liczba wiernych zwiększyła się tam aż o 30%. Tylko częściowo można to wytłumaczyć demografią. Socjologowie odnotowują wzrastającą tam liczbę konwersji z islamu. Od lat 80. Ubiegłego wieku chrześcijan jest w Afryce więcej niż muzułmanów, z czym nie mogą się pogodzić islamscy fundamentaliści. Coraz częściej docierają wiadomości o brutalnych atakach, zabójstwach i prześladowaniach w Nigerii, Mali, Somalii, Sudanie, Kenii czy Republice Środkowoafrykańskiej.

Odwiedzając siedzibę ONZ w Nairobi (2015), papież Franciszek przestrzegał, że piękno Afryki jest poważnie zagrożone przez egoistyczny wyzysk, generujący wzrost ubóstwa i wykluczenia. Wymienił nielegalny handel diamentami i kamieniami szlachetnymi, metalami rzadkimi lub o dużej wartości strategicznej i kością słoniową, co powoduje zwiększanie się niestabilności politycznej, przestępczości zorganizowanej i terroryzmu. Natomiast do zaangażowanych w konflikty apelował: Odłóżcie narzędzia śmierci; uzbrójcie się raczej w sprawiedliwość, miłość i miłosierdzie – rzeczywiste gwarancje pokoju (Republika Środkowoafrykańska, 29.11.2015). Franciszek nie obawiał się pojechać do kraju, gdzie trwa konflikt zbrojny. Właśnie tam otworzył pierwsze Drzwi Święte obchodzonego obecnie Roku Miłosierdzia. Nas prosi o modlitwę, aby chrześcijanie w Afryce dawali świadectwo miłości i wiary w Jezusa Chrystusa pośród konfliktów polityczno-religijnych.