Niektórzy z ludzi, którzy nie spotkali Jezusa ani w Jego słowie, ani w Jego przebaczeniu, ani w wierze (przekraczającej to co ludzkie), ani w bliźnim, ani w swoim życiu (w tym co świeckie), zachowują ostatnią nadzieję, że spotkają Go... w niebie! Trzeba wytrącić im tę nadzieję, rozproszyć to nieporozumienie, wskutek którego mogą oni rozminąć się z Jezusem na zawsze.

Tytuł Królowej Polski sięga początkiem prywatnych objawień, jakich doświadczył włoski jezuita o. Juliusz Mancinelli. Urodził się on w 1537 r. w Macerata, w środkowych Włoszech. W 1558 r. wstąpił do nowicjatu w Loreto. 

Gall Anonim, benedyktyn niepolskiego pochodzenia, najstarszy kronikarz polski piszący swoją kronikę najpewniej w latach 1112-1118, opowiada, że książę Mieszko urodził się ślepy i że jego ślepota trwała do chwili, kiedy w siódmą rocznicę jego urodzin ojciec Mieszka, Siemomysł, wedle zwyczaju urządził obfitą i uroczystą ucztę. To w czasie tej uczty niespodziewanie jak grom z jasnego nieba uderzyła w Siemomysła wieść, że jego świętujący siódme urodziny syn niespodziewanie odzyskał wzrok.

Strzeże Chrystusa armia – żołnierze na zewnątrz grobu. A wewnątrz toczy się walka Chrystusa ze śmiercią: On władzę zdobywa, a śmierć ją traci, On śmierci wyrywa ofiary, a ona woła do swych podwładnych: Jestem pobita. Wołajmy więc: zmartwychwstał Pan!

Błogosławieństwo Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią (Mt 5, 7) jest przejawem dynamizmu miłości. Bóg jest Trójjedyną Miłością. Jest miłosierny, bo jest Miłością. Mojżesz – nie widząc Rozmówcy – słyszy: Jestem, który Jestem (Jestem Ten, który jest), Będę z tobą (Wj 3, 14).