«Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków» (Hbr 10, 24)

Z okazji Jubileuszu Roku 2000 Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II, na początku nowego tysiąclecia chrześcijaństwa zdecydowanie zaakcentował konieczność ponownego oddania się niesieniu do wszystkich orędzia Ewangelii, „naśladując entuzjazm pierwszych chrześcijan” (list apostolski „Novo millennio ineunte”, 58).

Temat wolności religijnej podjął Benedykt XVI w Orędziu na 44. Światowy Dzień Pokoju 2011. Papież wskazał na jej współczesne zagrożenia. Obok Iraku i Bliskiego Wschodu, Ojciec Święty wymienia także Afrykę i Azję jako obszary występowania otwartych prześladowań religijnych. Zapoznajmy się z fragmentami tego orędzia.

Wolność religijna drogą do pokoju

Komplementarność rozumu i wiary

Kluczowe pytanie brzmi: gdzie można znaleźć etyczne podstawy dla wyborów politycznych?
Tradycja katolicka utrzymuje, że obiektywne normy rządzące prawym działaniem są dostępne dla rozumu niezależnie od treści Objawienia. Zgodnie z takim rozumieniem rola religii w debacie politycznej polega nie tyle na dostarczaniu tych norm, tak jakby nie mogły być one znane niewierzącym - a tym mniej na proponowaniu konkretnych rozwiązań politycznych, które znajdują się całkowicie poza kompetencjami religii - ale raczej na dopomaganiu w oczyszczeniu i rzucaniu światła na stosowanie rozumu do odkrywania obiektywnych zasad moralnych. Ta "korekcyjna" rola religii względem rozumu nie zawsze jest mile widziana, gdyż - po części ze względu na zniekształcone formy religii, takie jak sekciarstwo i fundamentalizm - może być ona postrzegana jako stwarzająca poważne problemy społeczne.