1. Głos ucznia. Pragnę Cię przyjąć, Panie, ze czcią najwyższą, z miłością gorącą, z pożądaniem i żarliwością serca, jak Cię przyjąć pragnęło wielu świętych i wiele dusz pobożnych, tak bardzo Ci miłych dla świętości życia płomiennego oddania się Tobie.

2. O Boże mój, wiekuista Miłości, dobro moje jedyne, szczęśliwości bez granic, pragnę Cię przyjąć z największym pożądaniem i z czcią najgłębszą, jaką kiedykolwiek i którykolwiek święty mógł odczuć i posiadać.

Pora letnia to czas wpatrywania się w niebo – dzieje się to na plażach, łąkach, stokach, nad strumykami, rzekami i basenami. To dobry kierunek. Jedną z ulubionych zabaw dla dzieci to położyć się razem z nimi i słuchać tego, co one widzą w obłokach pojawiających się na nieboskłonie. Dzieci widzą o wiele więcej, bo jeszcze nie zatraciły zdolności widzenia sercem.

Na czas pierwszego miesiąca wakacyjnego została nam dana intencja powszechna dotycząca przyjaźni społecznej. Bo letni czas nie zwalnia z modlitwy, wszak oddychać trzeba i w wakacje, i w czasie pracy.

Środek roku – taki półmetek, a my wchodzimy w „centralny” miesiąc dla Członków Apostolstwa Modlitwy. Czerwiec to miesiąc poświęcony Sercu Bożemu, a przygotowuje nas do tego Ta, którą czcimy w majowe dni. Myślę, że nie tylko tradycyjnie, ale w osobisty sposób i w naszych wspólnotach podkreślamy ten kult. Zachęcam więc do wiernego, codziennego uczestnictwa w nabożeństwach czerwcowych, w czasie których kontemplujemy tajemnicę Najświętszego Serca naszego Pana.

Wielki Tydzień – niepojęta obecność Boga, który kocha do ostatniej kropli Krwi, do ostatniego tchnienia. Oby nie był wielkim tylko z nazwy. Uczyńmy go takim nie przez super umartwienia, a przez wzmożoną obecność. Nie można kochać bez obecności fizycznej. Nie da się kochać tylko deklaracjami słownymi. W tych Wydarzeniach trzeba uczestniczyć. Trzeba być.