Jechałam do radia tramwajem. Znów tym niskopodłogowym i obszernym. Jedyne wolne miejsce siedzące w zasięgu wzroku było naprzeciwko wejścia, jako drugie krzesło „otwierane”, wzdłuż kierunku jazdy. Na zewnętrznym siedziała młoda osoba z SM, czyli z kulami i całym tym charakterystycznym wyglądem ciała.

Zazwyczaj w bardzo wczesnym dzieciństwie ochrzczeni zostaliśmy wszyscy w imię Ojca i Syna, i  Ducha Świętego, czyli w imię Trójcy Przenajświętszej^[1], ale po raz pierwszy nie wtedy zetknęliśmy się z przedziwną tajemnicą Trójcy Przenajświętszej, już bowiem jako stworzenia wyszliśmy ze świętych rąk Boga w Trójcy Przenajświętszej Jedynego. W chwili chrztu świętego ręce Trójcy Przenajświętszej dotknęły nas po raz drugi i obdarzyły życiem nadprzyrodzonym, czyli łaską uświęcającą i darem świętości, której jest ona ożywczym źródłem.

Niebiosa głoszą chwałę Boga…

Letnie miesiące spontanicznie kojarzymy z wypoczynkiem, z wyjazdami, podróżami, wyprawami. Szczególnie mocno odzywa się tęsknota za odprężeniem na łonie przyrody – gdzieś nad morzem, jeziorami, rzekami, na górskich szlakach lub w leśnym zakątku. Przyroda nas wabi swoim spokojem, naturalnością, dalą.

Przybyła z Węgier

Kinga (Kunegunda) przyszła na świat w marcu 1234 r., jako trzecia z kolei córka spośród dziesięciorga dzieci Beli IV, króla Węgier z dynastii Arpadów, i Marii, córki cesarza greckiego Teodora I Laskarisa. Żywotopisarze otoczyli jej postać różnymi legendami, wzorując się na biografiach świętych franciszkańskich.

Wspólnota z Chrystusem i nawzajem z sobą – to hasło Kongresu Eucharystycznego, który odbył się w stolicy Irlandii, Dublinie, w dniach 10-17 VI 2012 roku.