Kiedy wewnątrz Kościoła słabnie duch wiary, wzmagają się pomyłki co do niego wśród tych, którzy pozostają na zewnątrz, a podstępy i rachuby ludzkiej mądrości wywołują tysiące antagonizmów. Każdy opiera się na jakiejś doktrynie lub partii, w nadziei, że jego koncepcje odniosą zwycięstwo nad racjami innego człowieka – jego brata. W takiej sytuacji spory nie tylko osłabiają Kościół, ale go zniekształcają w oczach świata.

Jak ziarno wyjęta z ziemi, wina obmyta kroplami Gidelska Wieśniaczko, módl się za nami…

Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko. Wj 17, 11-12

5. Niedziela Wielkanocna; 

Ewangelia: J 15, 1-8

Opis winnicy i zachodzących w niej relacji jest klasycznym starotestamentowym obrazem relacji Boga Jahwe i Narodu Wybranego. Historia tej relacji naznaczona jest ciągłymi interwencjami ze strony Boga, właściciela winnicy, na które Izrael często nie odpowiadał, albo odpowiadał niewłaściwie. Winnica okazała się w wielu wypadkach niewdzięczna, upodabniając się do ościennych narodów i przynosząc cierpkie owoce.

Nastały ciepłe majowe dni. Po południu trochę padało, lecz zza chmur znów szybko wyjrzało słońce. Ziemia lekko parowała. Mokrą od deszczu wiejską drogą kroczyło dwoje dzieci. Dziewczynka trzymała w ręku dużą parasolkę.