Pięćdziesiątej rocznicy, wypadającej w 1913 r., nie można było jeszcze uczcić w należyty sposób. W setną rocznicę (1963 r.) urządzono całoroczne huczne obchody, ale z propagandowych sloganów o wybuchu radykalizmu społecznego i polsko-rosyjskiej chłopskiej rewolucji przeciw caratowi niewiele dało się zrozumieć.
Pan odpowiedział Mojżeszowi: Weź Jozuego, syna Nuna, męża, w którym prawdziwie mieszka Duch, i włóż na niego swoje ręce… i ustanów go wodzem. Przenieś na niego część twojej godności, by cała społeczność Izraelitów była mu posłuszna. (Lb 27, 18. 20)
Jezuici byli traktowani przez komunistyczną bezpiekę jako najniebezpieczniejszy z krakowskich zakonów. Kilkunastu z nich aresztowano, wielu represjonowano sądownie, kilkudziesięciu inwigilowano, uznając za realne zagrożenie dla reżimu.
Św. Ignacy Loyola po swoim nawróceniu w 1522 r. rozpoczął praktykowanie modlitwy medytacyjnej. Poświęcał na nią jedną godzinę. Potem robił notatki będące podstawą książeczki streszczającej jego duchowe przeżycia, a znanej jako Ćwiczenia duchowne (ĆD).
Katarzyna Tekakwitha, nazywana również Lilią Mohawków, urodziła się w 1656 r. w Osserneon (obecnie stan Nowy Jork ). Jej matka była chrześcijanką z plemienia Algonkinów, natomiast ojciec niechrześcijańskim Mohawkiem. Kiedy miała cztery lata, została osierocona w czasie epidemii czarnej ospy. Zmarli jej rodzice i brat. Ona przeżyła z bliznami na twarzy i uszkodzonym wzrokiem. Adoptował ją wuj. Na pamiątkę po matce pozostał jej różaniec.
Pewnego razu żartowałem sobie z moim trzyletnim synem, próbując go nakłonić, aby zwracał się do mnie „ojcze”. On, nie pozostając dłużny, odpowiedział: Nie, ty jesteśtatuś, a tylko Bóg jest Ojcem! Ups, przestałem żartować…
Wyznanie św. Augustyna: Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu pokazuje doświadczenie biskupa z Hippony,który długo poszukiwał Boga. Gdy w końcuGo znalazł w swoim sercu, doświadczyłJego istnienia i działania, opisał swoje przeżyciaw Confessiones – Wyznaniach, którezawierają elementy spowiedzi publicznej.
(...) Credo zaczyna się od słów: Wierzę w Boga. Jest to stwierdzenie fundamentalne, pozornie proste w swojej zwięzłości, lecz otwierające na nieskończony świat relacji z Panem i Jego tajemnicą. Wiara w Boga oznacza posłuszeństwo Bogu, przyjęcie Jego słowa i radosne posłuszeństwo Jego objawieniu.