Święty Ignacy z Loyoli rzadko używał terminu „miłosierdzie Boże”, lecz miał mocne odczucie i świadomość istnienia tej cechy Boga (zob. np. ĆD 61, 71, 237).

Dominikańska bazylika św. Mikołaja pozostaje jedną z najstarszych świątyń Gdańska. Jej historia rozpoczęła się w XII w. Wzniesiono ją na skrzyżowaniu dwóch ważnych szlaków handlowych: starożytnej drogi kupców (via mercatorum) i traktu wiodącego z gdańskiego zamku do książęcych posiadłości na Pomorzu.

W dniu poświęcenia świątyni Salomon tak się modlił: Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię… 1 Krl 8, 27.28b-29

Światła ulicznych latarni i neonów ślizgają się po mokrym asfalcie i po brukowanej kostką jezdni. Ani grama śniegu. Mijamy tabliczkę „Postój dorożek konnych”, tuż obok tonie w mroku świątynia. Wchodzimy do środka i tak, jak instruowała Mycha, zajmujemy miejsce blisko ołtarza. Mateusz rozgląda się zaciekawiony. – Mamo, chodźcie, proszę. Co stoi na przeszkodzie? – zachęcała kilka dni temu.

Podczas Nadzwyczajnego Jubileuszu Roku Miłosierdzia przypomnieliśmy sobie, że najcenniejszym z udzielonych nam darów jest sam Bóg, który daje się człowiekowi. On nadaje sens naszemu życiu, jest źródłem naszego istnienia: Chwałą Boga człowiek żywy, a życiem człowieka jest oglądanie Boga (św. Ireneusz). Dlatego w naszym sercu rodzi się pragnienie wyrażone w Psalmie: Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie; zagram Ci wśród narodów, bo Twoja łaskawość sięga niebios, a wierność Twoja po chmury! (57, 11).