Dobrym zwyczajem tzw. trzeciej probacji, czyli ostatniego etapu formacji stałej, jaką odbywają jezuici, jest wspólne pielgrzymowanie. Przybiera ono różne formy i wiedzie ku różnym miejscom przeznaczenia.

Ośmiu jezuitów, z obu polskich prowincji Towarzystwa Jezusowego, którzy odbywali trzecią probację w Jastrzębiej Górze w roku formacyjnym 2023/2024, także taką pielgrzymkę przeżyło. Początkowo celem miała być Ziemia Święta, ale wojna pomiędzy Izraelem a Strefą Gazy pokrzyżowała te plany. Instruktor trzeciej probacji o. Ryszard Friedrich SJ poddał więc myśl, by odwiedzić najważniejsze ignacjańskie miejsca w Hiszpani, ojczyźnie św. Ignacego i św. Franciszka Ksawerego.

Pielgrzymka probanistów, którym towarzyszył o. Andrzej Majewski SJ, rozpoczęła się 17 kwietnia 2024 roku od wylotu z Gdańska do Barcelony. Po samej Hiszpani poruszaliśmy się wynajętym, dziewięcioosobowym busem. Celem pierwszego etapu pielgrzymowania było Xavier, rodzinny dom św. Franciszka Ksawerego, gdzie zatrzymaliśmy się przez dwie noce w jezuickim domu rekolekcyjnym. Sama miejscowość może niewielka, ale za to wielkie wrażenie robi odbudowany zamek rodzinny Ksawerego, ze słynną kaplicą krucyfiksu Pana Jezusa Uśmiechniętego. W niej też mieliśmy możność sprawować Mszę św. Prócz tego nawiedziliśmy kościół, pochodzący z późniejszego okresu, gdzie w miejscu narodzin św. Franciszka znajduje się dziś jedna z bocznych kaplic.

Z Xavier wyruszyliśmy do Loyoli, po drodze odwiedzając Pampelunę z przepiękną katedrą, gdzie św. Ignacy odniósł rany, broniąc tegoż miasta przed wojskami francuskimi, co upamiętnia pomnik ustawiony w centrum miasta. W Loyoli przyjęła nas gościnnie wspólnota jezuitów. Wielki budynek zamyka niejako w swoich skrzydłach autentyczny dom św. Ignacego (Santa Casa), z odtworzonymi wnętrzami, zamieszkiwanymi przez rodzinę Loyolów. Sercem tegoż domu jest kaplica nawrócenia św. Ignacego, gdzie mogliśmy sprawować Mszę św. i spędzić czas na modlitwie indywidualnej. Sama miejscowość o nazwie Loyola jest właściwie częścią większej znacznie Azpeitii, w której mieliśmy możność zobaczyć kościół, w którym św. Ignacy został ochrzczony oraz szpital dla ubogich, gdzie zamieszkiwał. Odwiedziliśmy także sanktuarium maryjne w Arantzazu. Na koniec pobytu sprawowaliśmy Mszę św. w kaplicy domu rodzinnego bł. br. Franciszka Garate SJ, który całe swoje życie spędził jako furtian w kolegium w Loyoli, miejscowości, gdzie przyszedł na świat i się wychował.

W drogę powrotną do Barcelony wyruszyliśmy, odwiedzając po drodze Saragossę; w stolicy Katalonii przyjęły nas dwie wspólnoty jezuickie. Nazajutrz po przyjeździe odwiedziliśmy sanktuarium Czarnej Madonny w Monserrat, gdzie św. Ignacy odbył spowiedź z całego życia i gdzie ofiarował jako wotum swoją szpadę. Zjeżdżając z gór, na szczycie których wzniesione jest sanktuarium, dociera się nad rzekę Cardoner, nad którą położona jest Manresa. To tutaj św. Ignacy odbył wielkie rekolekcje i przeżył duchową przemianę, a swoje doświadczenia zebrał później w książeczce Ćwiczeń duchownych. W kościele pod jego wezwaniem, w kaplicy groty, w której mieszkał podczas pobytu w Manresie, mieliśmy możliwość sprawowania Mszy św.

Sama Barcelona – miasto, w którym założyciel jezuitów m.in. pobierał nauki, to wielka współczesna metropolia. Prócz katedry i innych zabytkowych kościołów nawiedziliśmy tam słynną Sagrada Familia, nadal pozostającą w stadium budowy. Z Barcelony 25 kwietnia 2024 roku powróciliśmy szczęśliwie do Gdańska i Jastrzębiej Góry.

Pielgrzymowanie do miejsc, w których żyli i działali św. Ignacy i św. Franciszek Ksawery, to doświadczenie wyjątkowe dla każdego jezuity. W zupełnie nowym świetle stawia lekturę ich biografii czy pism duchowych. Wszechobecny w Hiszpanii, bardzo wyrazisty kult Serca Bożego i Maryi, bliski przecież sercu także każdego polskiego katolika, czyni to ignacjańskie pielgrzymowanie jeszcze bardziej rozwijającym i owocnym. Jednym słowem – pielgrzymka ważna dla każdego, kto na co dzień stara się żyć duchowością ignacjańską.