Wielki Tydzień – niepojęta obecność Boga, który kocha do ostatniej kropli Krwi, do ostatniego tchnienia. Oby nie był wielkim tylko z nazwy. Uczyńmy go takim nie przez super umartwienia, a przez wzmożoną obecność. Nie można kochać bez obecności fizycznej. Nie da się kochać tylko deklaracjami słownymi. W tych Wydarzeniach trzeba uczestniczyć. Trzeba być.

W ramach intencji powszechnej modlimy się za osoby, które narażają swoje życie, walcząc o podstawowe prawa w dyktaturach, w reżimach autorytarnych, a nawet w przeżywających kryzys demokracjach. W świetle przeżywanych uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego kontemplujemy Syna, który oddał swoje życie, by prawo miłości zapanowało na świecie.

Wpatrujemy się w miłość Ojca, który wydał swojego Syna Jednorodzonego. Obrazem tego jest Boże Serce – otwarte ostrzem włóczni. Życzymy Wam, Drodzy Czytelnicy, by tajemnica Jego śmierci i zmartwychwstania przeniknęła do głębi Waszych serc i rozpaliła w nich ogień miłości.

Po Triduum Paschalnym przed nami siedem tygodni wesela i radości z powodu tak wielkiej chwały i radości Chrystusa, Pana naszego. Święty Ignacy Loyola zaprasza nas w następnych tygodniach do tego, by rozważać, jak Bóstwo, które w Męce zdawało się ukrywać, teraz objawia się i ukazuje tak cudownie w najświętszym Zmartwychwstaniu przez swoje prawdziwe i najświętsze skutki. W tym trudnym czasie niepewności przychodzi do nas Chrystus, aby nas pocieszać. Zanieśmy Zmartwychwstałego do tych, którzy Go potrzebują. Przed nami życie, a nie śmierć. Dla nas życie, a nie śmierć.