4. Niedziela zwykła;
Ewangelia: Mt 5, 1-12

Kazanie na Górze ma miejsce na początku Ewangelii według św. Mateusza. Stanowi jakby expose Jezusa na rozpoczęcie publicznej działalności, a błogosławieństwa wybrzmiewają szczególnie mocno.

Rozumiemy, że są obietnicą Bożą. Spójrzmy na nie w świetle całego życia ziemskiego, męki i zmartwychwstania Pańskiego. Na drodze Jezusa wypełniają się te błogosławieństwa. Pan obiecuje, że udzieli nam tego, co jest Jego udziałem. Dzieli się z siostrami i braćmi wszystkim. Odczytajmy błogosławieństwa jak litanię:

Błogosławiony Jezu, ubogi w duchu, albowiem do Ciebie należy Królestwo Niebieskie.

Błogosławiony Jezu, który się smucisz, albowiem będziesz pocieszony przez Ducha.

Błogosławiony Jezu cichy, albowiem na własność posiądziesz ziemię.

Błogosławiony Jezu, który łakniesz i pragniesz sprawiedliwości, albowiem będziesz nasycony.

Błogosławiony Jezu miłosierny, albowiem miłosierdzia Ojca dostąpisz.

Błogosławiony Jezu czystego serca, albowiem Boga oglądasz.

Błogosławiony Jezu, który wprowadzasz pokój, albowiem nazwany jesteś Synem Bożym.

Błogosławiony Jezu, którzy cierpisz prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do Ciebie należy Królestwo Niebieskie.

Błogosławiony jesteś, gdy Ci urągają i prześladują Cię, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na Ciebie.