4. Niedziela zwykła;
Ewangelia: Łk 4, 21-30

Zachowanie Jezusa może zadziwiać. Nie postępuje On jak ktoś, komu zależy na pozyskaniu słuchaczy. Nie przyciąga ich przyjemnymi dla ucha słowami. Dziwili się, lecz można by zdziwienie zamienić w podziw przy odrobinie sprytu czy zmysłu socjotechnicznego. Może odrobina spolegliwości wobec rodaków?

Pod koniec naszego ostatniego spotkania powiedziałem, że modlitwa z zachwytu się rodzi, a zachwyt z zapatrzenia i że pierwsi nasi rodzice w raju w takim właśnie modlitewnym zachwycie nieustannie trwali. To niezwykle ważne stwierdzenie, w dalszym ciągu opisu biblijnego, bowiem spotykamy się z tajemnicą, wobec której nasz ludzki rozum staje z bezradnie rozłożonymi rękami.

Ojciec Paweł Warchoł OFMConv. w książce Krew i woda. Dar miłości miłosiernej. Studium przebitego boku Chrystusa w literaturze teologicznej i duchowej przenosi czytelnika na głębiny mistyki chrześcijańskiej, ukazując w przekroju chronologicznym świętych, mistyków (np. Katarzynę ze Sieny, Magdalenę Marię de Pazzi czy Małgorzatę Marię Alacoque), ojców Kościoła, szkół duchowości, którzy wyróżnili się w ukazaniu istoty teologicznej krwi i wody, miłości i miłosierdzia. Dla wielu „krew i woda” to tylko puste słowa. Autor stawia sobie za cel nasycenie ich znaczeniem.

Stworzył zatem Pan Bóg niebo i ziemię. Ale źródło, z którego korzystał autor Księgi Rodzaju w rozdziale drugim, dodaje tajemniczo, że nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła ─ bo Pan Bóg nie zsyłał deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię i rów kopał w ziemi, aby w ten sposób nawadniać całą powierzchnię gleby¹.

Kiedy piszę ten artykuł, w Ziemi Świętej trwają właśnie zbiory oliwek. Dla tych, którzy zbierają to „zielone złoto”, jest to czas ciężkiej pracy, jednak z namaszczeniem podchodzą do każdego drzewa, by zebrać najmniejszy owoc, z którego następnie wytłoczą oliwę.